Jedyne dziecko recenzja

Gdy mówi się o horrorach, to większość ludzi ma w myślach duchy, zombie, czy też jakieś fizycznie zmutowane potwory. Po przeczytaniu tej książki na myśl będą się nasuwać wyobrażenia po prostu ludzi, którzy są zdolni do nieludzkich zachowań. Właśnie ta książka jest dla mnie najstraszniejszym horrorem, który kiedykolwiek czytałam, bo największe obawy i emocje doświadczyłam przy niej.
Autorem jest Jack Ketchum, z którym mogliśmy się spotkać podczas czytania "Dziewczyny z sąsiedztwa".
Książka przeraża już od samego początku i trzyma w napięciu do ostatnich stron. Opowiada historię kochającej matki, dla której najważniejsze jest jej dziecko i która stara się zapewnić mu wszystko, co najlepsze, wykreować świat, w którym będzie mu się dobrze żyło. Niestety, gdy źli ludzie idą w parze w lukami w systemie prawnym, to ten wspaniały świat jest tylko marzeniem, a często jest też prostą drogą do tragedii. Więcej nie będę zdradzać z fabuły, bo chcę, żeby każdy z was, mógł to odkryć samemu i czerpać te wszystkie emocje, których dostarcza historia.
"Jedyne dziecko" należy do tych książek, które budzą w nas wewnętrzny opór, wściekłość, bezsilność, obrzydzenie. Pozostawia mętlik w głowie i w emocjach, co sprawia, że jeszcze długo zostaje z nami po przeczytaniu. Jest brutlana i szokująca, ale nie ma się co temu dziwić, ponieważ porusza bardzo wrażliwy temat i krzywdę, do której nigdy nie powinno dojść w cywilizowanym i usianym normami prawnymi świecie. Jednak jest tutaj ukazane to, że niedoskonałości systemu prawnego pozostawiają lukę do wielu nadużyć.
Autor powieści Jack Ketchum oszczędza nam drastycznych szczegółów i opisów, ale sami dopowiadamy sobie w głowie, co takiego miało miejsce, więc odczucie przy czytaniu tej książki jest jeszcze bardziej emocjonalne. Autor przypomina nam, że największą bestią jest człowiek i, że to ludzi powinniśmy się bać, bo są największym złem. I to właśnie wzbudza nasz strach, te myśli, że ktoś taki jak ja, czy ty, może być zdolny do takich rzeczy.
Polecam książkę, bo warto przeczytać, to surowa, prawdziwa historia bez upiększania, bez przypodobywania się czytelnikowi. Jednak ostrzegam przed nią wrażliwców.

"Tylko popatrz. Tylko popatrz, co może dać Ci drugi człowiek." J.Ketchum