Księżniczka i fangirl recenzja

„Księżniczka i Fangirl” to druga część cyklu Starfield napisanego przez Ashley Poston. Po ogromnym sukcesie pierwszej części zatytułowanej „Geekerella” autorka miała bardzo trudne zadanie. Czytelnicy pragnęli bowiem, by kolejne dzieło było przynajmniej tak samo dobre, a najlepiej – jeszcze lepsze! Czy udało jej się to zrobić? Moim zdaniem tak!

„Księżniczka i Fangirl” to retelling popularnej bajki „Książę i żebrak”. Motyw przewodni, czyli książę, to Jessica Stone, znana aktorka młodego pokolenia, a rolę żebraka przyjmuje Imogen – przeciętna dziewczyna, której matki prowadzą sklep „Figurkowo”, dorastająca w cieniu młodszego brata, przystojnego sportowca i zastępcy gospodarza klasy.

Ta opowieść również dzieje się w uniwersum Starfield, Jessica gra rolę Księżniczki Amary (jednej z głównych postaci), a Imogen jest wielką fanką tej produkcji filmowej. Podczas pierwszej części filmu Księżniczka Amara umiera, ku wielkiej rozpaczy Imogen. Fangirl organizuje akcję #UratujmyAmarę mającą na celu przywrócenie jej ulubionej postaci do życia w sequelu. Udaje się jej zebrać około pięćdziesiąt tysięcy podpisów pod petycją oraz rozdać ogromną ilość przypinek z hasztagiem. Jess z kolei nie lubi granej przez siebie postaci i cieszy ją fakt, że zginęła. Jej marzeniem jest zerwanie z wizerunkiem aktorki znanej z roli w podrzędnej produkcji trafiającej w filmową niszę i otrzymanie roli, za którą może dostać Oscara.

Dziewczyny są do siebie bardzo podobne z wyglądu, niemal identyczne. Różni je pieprzyk na twarzy, odcień tęczówek i fryzura. Jess ma piękne, długie brązowe włosy, a Imogen krótką różową czuprynę, którą jednak bardzo łatwo ukryć pod czapką. Wtedy niemal nie sposób je od siebie odróżnić.

Co więc stanie się, gdy Jessica Stone przed jednym z paneli na konwencie ExelciCon wyjdzie do toalety, a podczas jej spóźnienia Imogen przemówi na oczach trzech tysięcy fanów?

„Księżniczka i Fangirl” to urocza opowieść o tym jak ważną rolę w naszym życiu odgrywają członkowie rodziny i przyjaciele. Autorka opisuje też niechlubne kulisy sławy – porusza trudny temat tzw. „złego dotyku”, czyli tego, czego znani ludzie często doświadczają np. pozując do zdjęć z fanami. Ale przecież nie trzeba być sławnym, by go doświadczyć, prawda?

Książka uczy nas także tego, by brać odpowiedzialność za swoje czyny i zwracać uwagę na ludzi, którzy nas otaczają. Najgorszy wróg może okazać się przyjacielem, a przyjaciel – wrogiem. Miłość, jak to miłość – czeka na nas tam, gdzie się jej najmniej spodziewamy!