Ciemność zła recenzja

Kacper Zborowski po powrocie do rodzinnego Jarocina zostaje wplątany w grę o władzę. Znów jego prześladowcą staje się burmistrz, a jego uwolnienie od zarzutów morderstw mimo uniewinnienia skutkuje nowymi wydarzeniami. Dlaczego wszystkie wydarzenia są związane z jego przeszłością, kto chce jego śmierci?

Jest to trzeci tom trylogii jarocińskiej, o czym niestety nie wiedziałam, mimo to, wszystkie fakty z poprzednich części zostały nakreślone, więc można bez znajomości poprzednich tomów przeczytać ten trzeci, niestety w drugą stronę się nie da.

"Idzie nocka, ciemność zła,
Oczy zamknij , idź już spać. Nie uciekaj, kładź się już. I tak Cię znajdę, no chodź już ..."

Bardziej jest to sensacja niż kryminał, mimo, że zabójstwa są, ale bardziej, jako tło do opowieści, ponieważ oprócz prób zrozumienia zaistniałych wydarzeń przez Kacpra Zborowskiego śledztw nie ma. Co do fabuły pewną nowością są mafijne powiązania i próba usytuowania w naszej polskiej rzeczywistości zachowań niczym z literatury amerykańskiej, ale to oczywiście zamysł autora, który będzie się pojawiał na naszym polskim poletku. Niestety nie do końca on mnie przekonał, może przez to, że żyję tu obecnie, i nie chce mi się wierzyć, że pewne zachowania bohaterów są tak oczywiste. Nie ukrywam, że zawsze mam z tym problem, i o ile takie zachowania, jakie uskutecznia główny bohater w literaturze zagranicznej nie rażą tak tutaj jak już pisałam nie do końca mi pasowały.

Narracja całości opiera się na opowieści Kacpra, który ze swojego punktu widzenia opowiada całą historię. Znów miałam zgrzyt, raz gra rolę herosa, raz płaczliwego chłopa, raz się martwi, raz ma wszystkich i wszystko gdzieś. Ogólnie miałam wrażanie, że tym zachowaniem i tym, co się działo w poprzednich częściach powinien już po oskarżeniach o morderstwo brać nogi za pas i wiać z naszego kraju. Niestety w tym momencie nie rozumiem jego postępowania wobec obecnej sytuacji – znowu zagłębia się w wydarzeniach, które go przerastają, a jego zachowanie jest ogromnie irracjonalne – pcha się swoim prześladowcom przed oczy, jakby w ogóle nie rozumiał zagrożenia. Z jednej strony sny pokazują mu zagrożenie, z drugiej strony w rzeczywistości robi rzeczy bez jakiekolwiek sensu – chyba, że już od razu ma umrzeć za swoje czyny. Sytuacja pod koniec jest już dziwna, całość ratuje osoba odpowiedzialna za przecieki współpracę z burmistrzem, takiego rozwiązania się nie spodziewałam i ten fakt jest dla mnie nie ukrywam jedynym plusem całości – zaskoczenie.

Co raziło mnie osobiści to powtórzenia, jakby pisarz chciał zapełnić strony, co chwilę miałam wrażenie – to już było opisane, po co wracać?

Ogólnie nie wciągnęłam się w opowieść, dopiero końcówka wywołała zaciekawienie, reszta mimo podjętych tematów niestety mnie wynudziła, może przez formę przekazu, może przez ciągłe rozterki głównego bohatera.

„Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"