Japonia utracona recenzja

Autor pochodzi z USA, ale od najmłodszych lat zafascynowany był Chinami, potem Japonią, gdy jako dwunastolatek zamieszkał tam na jakiś czas z rodzicami. Ukończył japonistykę i sinologię. Korzystając z tego, że ceny domów na wsi drastycznie spadły, kupił swój pierwszy tradycyjny, japoński dom w przepięknej dolinie Iya. Kryty strzechą, czarny w środku od dymu z paleniska, sadzy i tytoniu. Wyremontowany z pomocą przyjaciół i sąsiadów cieszył oczy swoją tradycyjną budową. Alex Kerr kocha Japonię i boleje nad tym, jak bardzo ten kraj się zmienia, jak zapomina o swoim dziedzictwie kulturowym, jak bardzo ulega zniszczeniu środowisko naturalne. Rzeki ujęto w betonowe koryta, zburzono stare domy, by postawić gmachy z betonu, szkła i stali. Tylko w teatrze kabuki żyje świat przeszłości. Onnagata nadal są bardzo doceniani za to jak grają role kobiece. Autor kolekcjonuje stare parawany, zwoje z kaligrafią, ceramikę do herbaty, meble, obrazy. Próbuje swoich sił w tradycyjnej kaligrafii. I tęskni za Japonią jakiej nie dane mu było zobaczyć, za utraconą Japonią. Polecam wszystkim, którzy chcą spojrzeć nieco inaczej na Japonię. Ja jestem zadowolona, że przeczytałam.