Dom po drugiej stronie jeziora recenzja

„To jezioro jest mroczniejsze niż zamknięta trumna”.

To prawda, ale zanim autor da nam to odczuć, musi upłynąć sporo wody… ale warto poczekać!

Mroczne jezioro Greene położone na odludziu i tajemnice, które skrywa jego głębia, budzą niepokój. Nieliczni mieszkańcy przyzwyczaili się do życia w jego cieniu, jednak nie mają pojęcia, jak koszmarny może stać się dla nich pobyt w tym osobliwym miejscu. To właśnie tu zaszywa się aktorka Casey Fletcher, aby uciec od medialnego szumu. Pobyt nad jeziorem, gdzie zginął jej mąż, nie jest dla niej łatwy. Aby odpędzić demony, cały dzień sączy drinki i obserwuje małżeństwo Toma i Katherine Royce’ów z domu po drugiej stronie jeziora. Pewnego wieczoru jest świadkiem kłótni między małżonkami, a następnego ranka odkrywa, że Katherine zniknęła. Casey za wszelką cenę chce odkryć prawdę…

Uzależnienie, obsesja, zbrodnia i wątek paranormalny. Byłam pewna, że Riley Sager przygotował coś ekstra. Przecież nie raz udowodnił, że z pozoru leniwej historii potrafi stworzyć ekscytującą i mroczną fabułę. Jednak tym razem na rozwój akcji kazał długo czekać. Przewracałam karki i z każdą stroną czułam się bardziej zirytowana. Czułam, że to już było, że coś podobnego widziałam lub czytałam. Obraz wiecznie pijanej kobiety, której jedyną rozrywką jest podglądanie sąsiadów, był dla mnie uciążliwy. Czułam się poplątana jak jej myśli i powoli traciłam nadzieję na dotarcie do finału. Leniwy początek okazał się jak bomba z opóźnionym zapłonem. Gdy wybuchła zalała mnie fala emocji i niepokojących wydarzeń, które pochłonęły mnie niczym toń jeziora Greene. Kłamstwa i sekrety zaczęły wypływać na powierzchnie, a ja zatapiałam się w nich i nie mogłam przestać czytać. To, co przygotował autor, było tak wielkim zaskoczeniem i tak niesamowite, że zatarło początkowy niesmak z fabuły. Lubię być tak zaskakiwana i na pewno doceniam wyobraźnię Sagera.

Muszę przyznać, że #dompodrugiejstroniejeziora to ciekawy i zaskakujący thriller. Choć początek okazał się rozczarowaniem, to rozwój wydarzeń i zakończenie w stu procentach obroniły go przed klapą. Kilka plot twistów sprawiło, że wyrwałam się z marazmu i na wdechu śledziłam akcję! Nawet podział na „Teraz” i „Wcześniej” nie dał mi takiego kopa jak odkrycie tajemnic i psychiki bohaterów. Jestem pod wrażeniem i zachęcam wszystkich by dali tej książce szansę, bo warto odkryć mrok spowijający jezioro i ich mieszkańców.

Po raz kolejny dałam się wmanewrować w historię, której zakończenie mnie poraziło. Myślałam, że po sennym początku nie nastąpi żaden wybuch, ale bardzo się myliłam. Tajemnica i zbrodnia osnuta gęstą mgłą kłamstw i niedopowiedzeń okazała się wciągająca i mocno uzależniająca. Na początku miałam żal, że Autor powiela znane dobrze schematy. To uczucie jednak szybko minęło, gdyż Sager wybrał swoją drogę i nadał powieści złowieszczy wydźwięk. Czekam teraz na kolejną książkę autora i liczę, że ponownie mnie zaskoczy i wciągnie w nieobliczalny świat i mroczne umysły bohaterów.

Polecam!