Przez recenzja

Tygodniami zwlekałam z napisaniem recenzji tej książki. Musiałam dać sobie czas aby ubrać w słowa myśli i wrażenia, które zostały mi po lekturze "Przez" Zośki Papużanki. Autorkę cenię od dawna. Zachwyciłam się jej "Szopką", do łez wzruszył mnie "On", a zbiór opowiadań "Świat dla ciebie zrobiłem" olśnił liryzmem i utwierdził w przekonaniu, że mam do czynienia z pisarką nietuzinkową, której twórczość należy uważnie śledzić.

Z ogromnymi oczekiwaniami sięgnęłam wiec po jej najnowszą powieść i tak jak ogromne były moje oczekiwania, tak ogromne okazało się moje rozczarowanie po zakończeniu lektury.
"Przez" to powieść bez akcji, składająca się z pojedynczych obrazów z przeszłości i teraźniejszości głównego bohatera, które nijak nie składają się w jakąś spójną całość. Bohater zaś jest osobnikiem na wskroś antypatycznym, a jego motywacje wynikają z jakichś zaburzeń, budząc w czytelniku niesmak i protest. Mężczyzna ów wynajmuje na kilka tygodni mieszkanie, na osiedlu na którym kiedyś mieszkał i z ukrycia fotografuję swoją żonę, z którą zerwał kontakt lata temu zostawiając ją bez żadnego wyjaśnienia. Jaki ma w tym cel i od czego dąży? Czy kieruje nim miłość i tęsknota, czy też wyrachowanie i ciekawość? Jest skruszonym małżonkiem czy po prostu pozbawionym uczuć stalkerem?
Autorka nie definiuje tego wprost ale ja od pierwszej strony zapałałam do tego osobnika ogromną niechęcią i tak już pozostało do końca.

To książka przepięknie napisana. "Przez" to wręcz poezja tylko pisana prozą, co nie zmienia jednak faktu, że to opowieść bez początku, środka i końca, bez żadnego punktu zwrotnego, bez puenty. Czytanie jej było jak brodzenie w zamulonym jeziorze: ciężkie i pozbawione przyjemności. Gdybym miała podsumować tę lekturę jednym zdaniem to powiedziałabym: jaka piękna katastrofa. Niestety nie polecam.
Za to zachęcam Was abyście sięgnęli po wcześniejsze pozycje tej autorki, o których wspomniałam na początku tej opinii. Ja liczę na to, że kolejna książka Zośki Papużanki znowu mnie porwie i zachwyci.