Hałas recenzja

Nadmierny zgiełk, uliczny ruch, tłok na chodnikach i nieustanny pęd sprawiają, że każdego dnia przekraczamy ilość dozwolonych decybeli. Życie w ciągłym szumie komunikacyjnym okropnie mnie męczy. Obawiałam się, że to tylko ze mną jest coś nie tak. Na szczęście, nakładem niezawodnego Wydawnictwa Cyranka pojawił się „Hałas” autorstwa Małgorzaty Halber, który przeczytałam jednym tchem, zdumiona tym, że jest Nas wielu. Tych, którzy gotowi byliby zatrzymać ten świat.

Halber mierzy się z hałasem w sensie dosłownym i metaforycznym. Ukazuje przeszkody, z jakimi borykamy się w codziennej egzystencji, wyjaśnia, w jaki sposób świat każdego dnia bombarduje Nas bodźcami i dzieli się z czytelnikami osobistą refleksją, dzięki której poznajemy prywatne oblicze pisarki. To gorzka prawda o tym, jak pokoleniu urodzonemu przed erą Internetu trudno jest odnaleźć się w rzeczywistości, w której stale doświadczamy nadmiaru. W nieustannym ruchu, w kakofonii dźwięków, w pędzie obligowanym przez namnażające się wyzwania zawodowe i osobiste, brakuje Nam sił na to, by żyć. Chcemy wyciszyć świat, stanąć z boku i móc naprawdę odpocząć. Taką chwilową ulgę może przynieść czytelnikom lektura "Hałasu", narracji ważnej i poważnej zarazem.

Zamieszanie i zgiełk odzwierciedlone zostały nie tylko w treści tej książki, ale również w zabiegach językowych i sposobie prowadzenia narracji. Te osobiste wywody na różne tematy, dla których punktem wspólnym staje się tytułowy hałas z pewnością nie należą do najłatwiejszych w odbiorze. Przynoszą za to czytelnikowi wiele satysfakcji, zwłaszcza wtedy, gdy zauważa, że nie tylko on często zastawia się, dokąd pędzi ten świat?

„Hałas” to cenny głos w dyskursie na temat przemian cywilizacyjnych i ich negatywnego wpływu na jednostkę. Udowadnia Nam, jak trudno w zdominowanym przez media świecie, odłożyć telefon, wyłączyć powiadomienia i cieszyć się ciszą. Mimo tego, zachęca do kontemplacji i afirmacji rzeczywistości. Pod warunkiem, że znajdziemy na to odpowiednie miejsce.

Polecam!