Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi recenzja

Dziś obchodzimy Międzynarodowy Dzień Dziecka. Pomyślałam, że to dobry pretekst aby podzielić się z Wami moim wrażeniami po lekturze książki "Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi".
Mimo, iż wiek dziecięcy już dawno jest tylko wspomnieniem zdarza mi się sięgać po książki, które czyta mój syn. Łączy nas wyjątkowa więź, która od lat jest podtrzymywana wspólnym spędzaniem czasu z książką. Czytałam mu od zawsze, co wieczór odkąd się urodził. Teraz już przebojem wchodzi w wiek nastoletni jednak często zdarza nam się położyć obok siebie i czytać na głos książki, które zalegają na jego stosiku pozycji do przeczytania. Najczęściej są to lektury szkolne, ale dzięki temu mam okazję wrócić do książek z dzieciństwa i przeczytać je z perspektywy dojrzałej osoby. To zawsze ekscytujące przeżycie. Zadziwiające jest jak odbiór konkretnej książki/filmu/sztuki może się zmienić z wiekiem.

Za moich czasów (o matko, jak to brzmi!) książek Rafała Kosika nie było w kanonie lektur. To współczesna opowieść o trójce przyjaciół, którzy nie spędzają czasu jedynie na wkuwaniu materiału do kolejnych sprawdzianów. Z zapałem tropią szajkę złodziei, szukają zaginionego skarbu, polują na duchy kryjące się na szkolnym strychu czy próbują rozwiązać zagadkę UFO wykorzystując do tego najnowszą technikę, inteligencję (zarówno własną jak i sztuczną) bawiąc się przy okazji znakomicie.
To opowieść przede wszystkim o przyjaźni i potrzebie budowania więzi, tak rodzinnych jak i koleżeńskich. Książka porusza wiele problemów dręczących młodych ludzi: zarówno tych związanych z życiem szkolnym jak i osobistych. Jest swoistym lustrem w którym nastolatek może się przejrzeć. Napisana lekko i z polotem czyta się sama. Galeria barwnych postaci drugiego planu (grono pedagogiczne, rodzice głównych bohaterów czy uroczy pies Caban) oraz niesamowite wynalazki wykorzystywane w tropieniu zagadek przez bohaterów jeszcze dodatkowo ubarwiają tę historię.

Oboje z synem bawiliśmy się świetnie w trakcie lektury tej książki. Cieszy, że oprócz takich ramotek jak "Chłopcy z Placu Broni" czy "Szatan z siódmej klasy" dzieciaki mają w kanonie i takie pozycje. Dzięki temu jest szansa, że nie porzuca czytania na rzecz innych aktywności. Bo pamiętajmy, że jak to powiedział kiedyś mądry człowiek: ludzie przestają myśleć, kiedy przestają czytać.