Druga osoba liczby pojedynczej recenzja

Niezwykły pisarz i niezwykła książka, prezentująca, zaskakujące dla mnie, spojrzenie na stosunki izraelsko- palestyńskie. Sayed Kashua , dziennikarz, satyryk, pisarz jest Arabem mającym obywatelstwo izraelskie i piszącym po hebrajsku. Bohaterami tej powieści są właśnie izraelscy Arabowie i ich rodziny arabskie. Marzeniem każdego arabskiego ojca jest, aby jego syn skończył izraelską uczelnię, najlepiej prawo lub medycynę i dostał obywatelstwo izraelskie.

Jednym z bohaterów jest palestyński prawnik, który dzięki ciężkiej pracy osiągną wymarzony sukces, otrzymał obywatelstwo izraelskie i prowadzi praktykę adwokacką w Jerozolimie. Jednak jego klientami są wyłącznie Arabowie. Posiada biuro w odpowiedniej dzielnicy, piękny dom i świetny samochód. Prawnik jest także, jak się wydaje szczęśliwym mężem i ojcem. Jednak żyje on w ciągłym stresie, aby w jego mniemaniu dorównać Żydom. Zresztą dotyczy to całego środowiska izraelskich Arabów, w jakim obraca się nasz prawnik. W Polsce jest powiedzenie: „być bardziej papieski niż sam Papież”. Wymagania, jakie sam sobie stawia, doprowadzają go do skraju wyczerpania nerwowego. Pewnego dnia kupuje w antykwariacie książkę podpisaną przez Jonatana. W książce tej odnajduje liścik skreślony ręką swojej żony, który uznaje za list miłosny. Prawnik dotąd skupiony na swoim życiu, nagle uświadamia sobie, że nic nie wie o życiu i pracy swojej żony. Co prawda nie wie, kiedy ten list został napisany, jednak dochodzi do wniosku, że jego żona ma romans. Zaczyna prowadzić ciche dyskretne śledztwo, gdyż zaczyna być przekonany o zdradzie żony. Mimo zewnętrznego spokoju targają nim olbrzymie emocje. Do czego to doprowadzi tego człowieka?

Drugiego bohatera łączy z prawnikiem imię Janatan. Amir jest Arabem pracującym w Jerozolimie jako pracownik socjalny. Dzięki niemu poznajemy środowisko Arabów pracujących w Jerozolimie, a będących obywatelami drugiej kategorii. Poznajemy też wioski arabskie i panujące tam zwyczaje. Jednak Amir dzięki nowej pracy może odmienić swój los. Ile gotowy jest oddać i czego wyrzec, aby zostać obywatelem Izraela?

Książka napisana jest lekkim satyrycznym, miejscami ironicznym stylem. Ja byłam zachwycona cierpkim, ironicznym humorem autora, który świetnie oddaje emocje i kompleksy arabskiej społeczności Jerozolimy. Nie oszczędza przytyków żadnej ze stron konfliktu. Przy wartkiej akcji, pełnej niespodziewanych zwrotów akcji, autor doskonale oddaje charaktery swoich bohaterów i skupia się na relacjach międzyludzkich. Doskonała rozrywka, jednak niepozbawiona głębszych refleksji o konflikcie Izraelsko – Palestyńskich.