W skali od 1 do 10 recenzja

Nastoletnia dziewczyna po nieudanej próbie samobójczej zostaje wysłana do Lime Grove szpitala psychiatrycznego dla nastolatków, gdzie ma dojść do siebie. Bohaterka ciągle musi analizować swoje odczucia i podawać je w skali od 1 do 10. Pewnie zapytacie: Dlaczego ona tam wylądowała? Otóż Tamar, bo tak ma na imię główna bohaterka, obwinia się o śmierć swojej koleżanki. Obwiniała się do tego stopnia, że przestała sobie z tym radzić i stworzyła ''Potwora'', który wpędził ją w nie lada problemy.

Co do treści książki, to odniosłam wrażenie, że nasza droga Tamar jest strasznie samotna. Nie chodzi mi o to, że nagle wylądowała w Lime Grove i z nikim nie miała już kontaktu... ale o to, że czytając można było to wyczuć. Zwłaszcza dzięki opisowi relacji między nią a jej przyjaciółmi.

W ogóle podobało mi się to, że autorka zastosowała przeplatankę rozdziałową. Raz jesteśmy w teraźniejszości, raz w przeszłości dzięki czemu możemy zrozumieć bardziej główną bohaterkę. Podoba mi się też to, że nie zaczynamy książki od tego, że ona dopiero trafia do tego szpitala, tylko że nasza bohaterka już tam jest.

Książka daje wiele do myślenia nad życiem i nad naszymi czynami. Bo czy przypadkiem to od nas nie zależy, czy ktoś popełni samobójstwo lub będzie miał problemy? Czy to nie od naszych słów i czynów to wszystko zależy? Autorka nie objaśnia tutaj wszystkiego, ale pokazuje trudną drogę, która prowadzi do życia z ''Potworem''. ''Potworem'' którym jest twoją psychiką, która cię powoli niszczy tak bardzo, że dobijasz do dna z którego jest bardzo ciężko się podnieść. Podziwiam autorkę za wybranie tak trudnego tematu, który rozwinęła bardzo dobrze. Jasne znajdą się minusy tej książki takie jak na przykład słabe rozwinięcie drugoplanowych postaci, ale nie będę narzekać, bo książka jest strasznie króciutka i zwyczajnie chyba nie starczyło na to autorce miejsca.

Bardzo polecam, zwłaszcza jeśli interesują was młodzieżówki psychologicznie. Książce daję 8/10 z myślą, że na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę.