Operacja berlińska recenzja

Krzysztof Goluch w swoim cyklu pt. „W tajnej służbie II Rzeczypospolitej” snuje opowieść o ludziach walczących o Polskę niepodległą. Jak przystało na powieść historyczną, fakty przeplatają się z fikcją literacką, a postacie autentyczne z wymyślonymi. Akcja rozgrywa się w różnych miejscach Polski i Europy. I tak przyglądamy się negocjacjom Dmowskiego i Paderewskiego w Paryżu, akcji szpiegowskiej w Berlinie, naradom w sztabie powstańców w Poznaniu, a także przygotowaniom komunistów do ekspansji na zachód. Wydarzenia w znacznej mierze są zgodne z naszą wiedzą historyczną.

Podglądamy powstawanie państwa polskiego w wielkim trudzie, ze sklejonych skrawków oderwanych i odzyskanych z Prus, Rosji i Austrii. Przy okazji zwiedzamy Berlin po I wojnie światowej. Jest piękny, z pałacami i kamienicami z kunsztownymi zdobieniami, podporami architektonicznymi.( Jakże różny od Berlina po II wojnie światowej). Niestety, widoczne są również głód i nędza stwarzające warunki do rozwoju komunizmu. Żebractwo, brak żywności, łachmany, ataki terrorystyczne organizowane przez bojówki komunistyczne to chleb powszedni powojennego Berlina.

Język powieści przypomina reymontowski, co dodaje mu uroku :

Intryga szpiegowska poprowadzona nieźle, odsłania kulisy powstania wielkopolskiego, plan operacji niemieckiej pod nazwą „Wiosenne słońce” rozpracowany przez tajne służby Polski .

Jednak pewne zdarzenia wydają się co najmniej dziwne. Na przykład list Mikołaja Adamczewskiego napisany „sympatycznym atramentem” na karteczce, (ciągle zaznaczane, że jest to kartka niewielka), stanowi niemal testament z wieloma zbędnymi słowami, a miał być informacją o zdrajcy. Zdecydowana niekonsekwencja. Mam nadzieję, że autor z czasem wyłapie te kiksy. Poza tym bardzo dobrze się czyta tekst wprowadzający w klimaty międzywojnia.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.