Zaraz będzie po wszystkim recenzja

Czy powieść o zwykłych ludziach, trudnych tematach, jakimi jest choroba i starość może wywołać i uśmiech i poruszenie? ⁣
Autor malując portrety trójki osób i trzech domów, z których wyłania się obraz samotności zrobił to w taki właśnie sposób.⁣
⁣
Samotna jest Jadwiga, schorowana pensjonariuszka domu opieki, której życie wypełnia ból, a jedyną pociechą stają się ucieczki we wspomnienia i rozmowy w myślach. Otoczona jest innymi, którzy dzielą ten sam los, u schyłku życia zdani na łaskę pracowników przybytku, w którym przyjdzie im umierać. Jadwiga narzeka bo cierpi, bo tęskni do dawnego życia, bo przywiązana chorobą do łóżka jest uzależniona od innych.⁣
⁣
Agata nie ma łatwo w życiu prywatnym, tym bardziej w pracy wśród jęczących, schorowanych pacjentów. Jedne zmartwienia zamienia na drugie, a i często zdarza się tak, że oba w jednym czasie zaprzątają jej głowę przynosząc straszne sny. Często śni jej się, że mąż ją zdradza, czasem nawet widzi go "z zupełnie gołą Jadzią, taką jak teraz, pomarszczoną i starą". No i Ania, córka, której problemami szkolnymi też żyje. Eh! Życie nie daje jej chwili oddechu i odpoczynku.⁣
⁣
W końcu Tomasz. Wolontariusz, który przychodzi na kilka godzin góra dwa dni w tygodniu, by poczuć że robi coś dobrego. Jednak życie przeżywa bardziej w Internecie niż w realu martwiąc się, że ktoś go blokuje.⁣
⁣
Każdą z postaci poznajemy z jej myśli głośno nie wypowiadanych, gdyż dyskusje toczą sami ze sobą nie mając z kim.⁣
⁣
"Uzdański stworzył mikrokosmos domu opieki, a w nim pochował kolejne mikrokosmosy." Tak napisała Literacka Kavkai trudno nie przyznać jej racji.⁣
⁣
Autor nie tylko rozprawia się ze sprawami ostatecznymi, ale pokazuje, że obok Nas żyją ludzie, którzy potrzebują pomocy, nie tylko Ci chorzy.⁣
⁣
Tak sobie myślę, że nastały takie czasy, gdy wielu z Nas takie swoje mikrokosmosy tworzy, bo ciężko i trudno jest rozmawiać z innymi o swoich problemach w obawie, jak inni je odbiorą, jak Nas potraktują?⁣
Czasem właśnie przez to czujemy się samotni nawet w tłumie. Szczęście mają Ci, którym udało się trafić na osobę, która rzeczywiście wysłucha, nawet jeżeli nie ma dla nas pocieszenia, ale nie sprawi, że uciekniemy do rozmów sami ze sobą. Polecam gorąco!!!