Ja cię kocham a ty śpisz wampirze t.5 recenzja

O Pani Sparks wcześniej nie słyszałam, choć tworzyła już książki o wampirach, m.in. „Jak poślubić wampira milionera”. Sam tytuł być może kiedyś obił mi się o uszy, ale książki nie czytałam. Skoro to hit, należałoby to jak najszybciej zmienić.
Za „Ja Cię kocham, a Ty śpisz, wampirze” zabrałam się z czystej ciekawości. Troszkę przejadły mi się nieudolne kopie „Zmierzchu”, więc do książek o wampiryzmie podchodzę z niejaką rezerwą i nie wszystkie czytam. Tutaj dużą rolę odegrał też tytuł, który choć nieco przydługawy, skutecznie przyciąga uwagę i troszkę uchyla rąbka tajemnicy.
Ian MacPhie ma dosyć swojego wyglądu 15-letniego wampira i tego, że wszyscy traktują go jak dziecko. Dzięki pewnemu specyfikowi, udaje mu się postarzeć o 12 lat i wreszcie wygląda jak dorosły mężczyzna. Po powrocie z „kuracji” zastaje w swoim domu, który zamieszkuje wraz z kilkoma innymi nieumarłymi, Toni – nową strażniczkę, która ma sprawować pieczę nad wampirami, gdy te udają się na dzienny spoczynek.
Co się tyczy Toni, nie ma łatwego życia. Poprzedniej nocy jej przyjaciółkę zaatakowały wampiry, co poskutkowało umieszczeniem jej w domu wariatów. Dziewczyna, chcąc uratować przyjaciółkę, musi znaleźć jakiś dowód na istnienie owych istot i udowodnić, że Sabrina nie zwariowała. Tak właśnie trafia do domu Iana. Czy tajemniczy, a zarazem bardzo przystojny wampir pokrzyżuje jej plany?
Jak można się łatwo domyślić (chociażby z tytułu), między bohaterami zaczyna iskrzyć. Książka jest dosyć przewidywalna, po fenomenalnej publikacji „Zmierzchu”, książki o wampirach zaczęły się do siebie niestety upodabniać. Mamy, zatem wampiry dobre i złe, zmiennokształtnych, syntetyczną krew. Jedyną nowością, o której wcześniej nie słyszałam jest teleportacja z miejsca na miejsce.
Książka opiera się głównie na dialogach, mało jest opisów miejsc, w których przebywają bohaterowie. Jednymi z obszerniejszych opisów są opisy aktów seksualnych. Tutaj nie można autorce zarzucić absolutnie nic, bo wszystko opisane jest bardzo dokładnie, co jednych może razić, ale mi akurat przypadło do gustu, bo rzadko zdarza się, że w książkach dokładnie poruszany jest temat, który w dzisiejszych czasach na nikim nie robi już wrażenia.
Żeby nie zepsuć wam zdania o książce powiem, że scen erotycznych jest mało, więc nikogo nie powinny specjalnie razić.
Poznajemy masę różnych bohaterów, każdego wyróżnia coś innego, dlatego bardzo łatwo się ich zapamiętuje. Najbardziej utkwił mi w pamięci prowokacyjny strój Vandy, a moim ulubieńcem stał się mały Constantine, pół człowiek, pół wampir, posiadający wampirze zdolności.
Czyta się szybko, akcja wciąga, nie ma czasu na marudne opisy, więc cały czas coś musi się dziać. Troszkę denerwujące jest, że każdy wieczór Toni zaczyna się w ten sam sposób, ale cóż, to chyba było nie do uniknięcia.
Nie jest to jednak arcydzieło, raczej przyjemne czytadło na ponury i nudny dzień. Można się przy niej odprężyć i wciągnąć w historię wampira i śmiertelniczki.