Panna bez majątku recenzja

Panna Strzelecka spędza lato w majątku stryja. Lato jest upalne, więc Małgorzata postanawia skorzystać z jeziorka, żeby się ochłodzić. Niestety nie ona jedna wpada na taki pomysł i na miejscu spotyka przystojnego barona. Znajomość obojga zaczyna się dość kontrowersyjnie. Małgorzata widzi w Ksawerym podrywacza, a on uważa, że kobieta jest złośliwa i wyniosła.
Ich drogi jednak często zaczynają się przecinać. Do tego dochodzi problem baronowej, która w swoim domu słyszy dziwne dźwięki. Małgorzata i Ksawery pomagają kobiecie w odkryciu pochodzenia tych dźwięków, a wspólna praca oznacza również częstsze spotkania.

Książka przenosi nas do początku XIX w. Wiele wydarzeń wspomnianych w tekście rozegrało się naprawdę, przez to cała opowieść nabiera autentyczności.

Historia rozwija się pomału. Bohaterowie się poznają, zacieśniają więzy, rozwiązują stare konflikty. Poznajemy ich codzienność, zwyczaje, po czym stopniowo przechodzimy do sprawy tajemniczych dźwięków w domu baronowej Wigury, by później skupić się już głównie na rozwiązaniu tej zagadki.
W tle kwitną romanse, ale nie zabraknie też intryg.
Rozwiązanie zagadki nie jest końcem historii. W finale opowieść nabiera tempa. Lekko przewidywalne zakończenie, ale jednak z elementem zaskoczenia.

Bardzo przyjemna opowieść. Wątek kryminalny i miłosny idealnie ze sobą współgrały. Bohaterowie są ciekawi, intrygujący i zabawni. Dialogi Małgorzaty z Ksawerym i ich zachowanie względem sobie były przezabawne. Duet doskonały, są jak ogień i woda, ale czuć przyciąganie między nimi. Trzeba też docenić pozostałych bohaterów, którzy również brali czynny udział w opowieści.
Bardzo spodobało mi się osadzenie całej historii w XIX w. Wszystkie postacie i zachowania były bardzo dobrze wpasowane w tamtejsze realia. Autorka bardzo zadbała o szczegóły.

Opowieść nie doprowadza do skrajnych emocji, ale jest intrygująca, są tajemnice, wyraziste postacie, miłość, konflikty i ciekawy wątek kryminalny. Autorka ma bardzo lekkie pióro i przyjemnie czytało się tekst, który sam w sobie wydawał się taki lekki. Mimo że książka liczy ponad 400 stron, to dla mnie było i tak za mało i z chęcią przeczytałabym drugie tyle o dalszych przygodach bohaterów.