Biała róża, czarny las recenzja

Prawie każde wydawnictwo dla dorosłych, ma w swojej ofercie powieść opowiadającą o wydarzeniach z II wojny światowej. Mogłoby się wydawać, że temat został wyczerpany - przecież od zakończenia wojny minęło 70lat, czy taka literatura może nas czymś zaskoczyć? Otóż, historie tak bolesne, prawdziwe i łamiące serce powinny być ciągle publikowane. 
 
 Propozycja Wydawnictwa NieZwykłego to opowieść Niemki - Franki, której wojna odebrała wszystko. Straciła rodzinę i dobre imię. Kiedy pewnej nocy, w zasypanym śniegiem lesie, natrafia na ślad innego człowieka, nie wie, że przyjdzie jej paktować z wrogiem. Jaką cenę będzie musieć zapłacić za kierowanie się sercem i zdradę państwa? 
 
 Eoin Dempsey stworzył historię, która mogła się wydarzyć naprawdę. Umiejętnie wpasował swoją wizję w realia wojny. Zrobił to świetnym językiem i w dobrym stylu. Mimo, że książka jest niepozorna, bo liczy około 300 stron, naładowana jest dużym ładunkiem emocjonalnym. Fabuła może nie zaskakuje, a wydarzenia, mimo że dramatyczne, nie płyną wartkim strumieniem, powieść ma taki magnetyzm, że ciężko ją odłożyć.
 
 Z niesamowitą chęcią sięgam po książki, które pokazują wojnę z perspektywy ludności niemieckiej czy rosyjskiej. Takie przedstawienie codziennego życia uświadamia nam, że na wojnie nie ma wygranych, tylko sami przegrani. Autor świetnie ukazał, że nie wszyscy Niemcy to fanatycy, naziści, gestapowcy czy esesmani. Cywile cierpieli tak, jak każdy inny naród, brakowało żywności, ich domy były bombardowane, a za niewłaściwe poglądy czekała wywózka. I chyba to jest najważniejsze przesłanie tej powieści.