Sekretna córka recenzja

Pomiędzy Indiami i Stanami Zjednoczonymi jest ogromna przepaść kulturowa. Zapewne każdy zdaje sobie z tego sprawę, jednak tak naprawdę nie uświadamia sobie jej rozmiaru. „Sekretna córka” dzięki temu, że przedstawia historię indyjsko-amerykańskiej pary- Somer i Krishnana świetnie kontrastuje te dwa światy.

Krisowi w zaadaptowaniu się w nowym świecie pomogła Somer, poznali się na studiach, teraz są małżeństwem, oboje zajmują się medycyną. Mimo, że na początku była to para idealna to jednak ich małżeństwo zaczyna się psuć z powodu kłopotów zdrowotnych Somer, która niestety nie może mieć dzieci. Dla kobiety, która odczuwa nagle ogromny instynkt macierzyński jest to cios niemal nie do zniesienia.

W końcu mąż proponuje jej by zaadoptowali dziecko z Indii. Wyruszają więc w podróż.
Równocześnie poznajemy historię małżeństwa z wioski pod Bombajem- Jasu i Kavity. Zapewne większość z Was wie, że w wioskach indyjskich bardziej pożądani są chłopcy, którzy pomagają ojcom w pracach na roli, czasem rodzina nie może sobie pozwolić na utrzymanie dziewczynki, zatem... Ale Kavita nie chce by los jej nowo narodzonej córki był taki sam jak wielu innych, dlatego oddaje ją do sierocińca.

Poznajemy także tytułową bohaterkę- Ashę. Przyglądamy jej się jak dorasta, jak z dziecka zmienia się w kobietę. I tak jak każdy młody człowiek ona też poszukuje siebie, musi sprawdzić kim naprawdę jest. Z tym, że ona niestety nie zna swoich biologicznych rodziców i czuje się nieco wyobcowana w amerykańskiej kulturze.

Mimo, że „Sekretna córka” porusza wiele problemów to opowiada przede wszystkim o kobietach- o ich sile, wyrzeczeniach i odwadze. O poświęceniu dla rodziny, lecz nie tylko cierpieniu, ale i wielkiej miłości jaką ją darzą i nadziei na lepsze życie. I to właśnie im, kobietom, matkom, ta książka jest dedykowana, gdyż:

"Gdy załamuje się matka, załamuje się cała rodzina."


„Sekretna córka” to niezwykle barwna powieść pełna fal amerykańskiego wschodniego wybrzeża i skwaru Bombajskich ulic. Autorka świetnie oddaje klimat Indii. Choć z początku oglądane oczami Somer nie wzbudzają w nas sympatii, to jednak później gdy poznamy je z innej strony potrafimy docenić kulturę indyjską. Uważam takie przedstawienie za dobre, bo pokazane są dwa oblicza dzięki czemu Indie nie są ani idealizowane, ani zanadto krytykowane.
Książkę polecam przede wszystkim miłośnikom Indii, ale też ogólnie każdemu kto ma na nią ochotę, ponieważ czyta się błyskawicznie :)