Imitacja życia recenzja

Prawda jest taka, że mamy problem z życiem. Droga do spełnienia nie jest łatwa, a Ci którzy nie chcą go szukać zadowalają się jego podróbką. Najzwyczajniej żyjemy często imitacją życia. Poszukujemy na zewnątrz, na jedną noc, na chwilę. A wtedy nasze życie zmienia się w wegetację. Uciekamy od swojej egzystencji, jesteśmy niezadowoleni. Pokusa życia wciąga jak narkotyk. Szukamy po omacku, pakując się w tarapaty. Potem przychodzą rozczarowania, samotność, obojętność. Coraz więcej ludzi, którzy nie doświadczają życia.

Kolizja samochodowa powoduje, że Martin zmuszony jest pozostać w arabskim kraju na dłużej. Pokój hotelowy dzieli z przypadkowo poznanym mężczyzną i trwają wspólnie w oczekiwaniu na samolot i możliwość powrotu do domu. Ich pobyt powoduje, że każdego dnia odkrywają prawdę pełną przeciwności i rozczarowań. Zacieśnia się stopniowo pętla obłudy, a ujawniająca się prawda niesie rozgoryczenie.

Przejrzysta proza zabiera nas w duszny hotelowy klimat. Patos gestu zawieszony w rejonie tego co najbardziej pokracznie imituje życie, nigdy życia nie dosięgając. Autor ukazuje byt ludzi w osobliwym zakleszczeniu. W łudzącej formie nie doświadczając. Wizualizuje niezdecydowanie, upływ czasu i jego nieodwracalność. Nostalgia za tym co minęło bezpowrotnie.
Bohaterowie przejmują doświadczenia, błędy, które się kumulują. Wdrażają wzorce życia, by utożsamiać się z procesem identyfikacji środowiska. Złamać na przykład przysięgę małżeńską dla chwili przyjemności. Odwieczne złudzenie człowieka i iluzoryczność ludzkiej egzystencji zacieśnia się. Człowiek szczęśliwy jest przecież wolny od wszystkich iluzji.

Najbardziej kuszącą drogą do nieszczęścia jest mylenie radości z przyjemnością. Są to dwie odmienne rzeczywistości. Przyjemność jest pospolita, osiągalna dla wszystkich, podczas gdy radość życia osiąga niewielu.

Gorąco polecam. Czytajcie prozę @korporacjahaart






Najbardziej kuszącą drogą do nieszczęścia jest mylenie radości z przyjemnością. Są to dwie odmienne rzeczywistości. Przyjemność jest pospolita, osiągalna dla wszystkich, podczas gdy radość życia osiąga niewielu.