Pani England recenzja

"Znalazłam ją w salonie, leżała w nocnej koszuli na kanapie. Nie spała, oczy miała zaczerwienione i zapuchnięte;
w bladym świetle księżyca mrugała, patrząc na mnie w górę, jak stworzonko, które wylazło spod ziemi".

"Pani England" zapowiadana jest jako powieść z narastającą atmosferą grozy, powieść o sile i dominacji, odwadze, prawdzie i szańskim podstępie. Czy słusznie?
Pierwszoplanową bohaterką jest niania Ruby May, która z pewnych względów zmuszona jest zrezygnować z pracy u obecnej rodziny. Poszukując kolejnej posady otrzymuje propozycję opieki nad dziećmi Englandów. Rodzina z czwórką dzieci, daleko od rodzinnego domu wydaje się być dużym wyzwaniem, ale Ruby praktycznie nie ma wyboru. Na miejscu poznaje uroczego Pana Englanda, jego dość ekscentryczną małżonkę oraz ich urocze dzieci. Ruby wykonując obowiązki niani nie może zrozumieć pewnych zwyczajów panujących w domu. Zachowanie domowników jak i służby wydaje jej się podejrzanie dziwne, jakby każdy miał jakiś sekret. Ona sama ukrywa swój. Wraz z upływem czasu zaczyna wyciągać wnioski i układać sobie wszytko by i tak na koniec okazało się, że prawda przeszła jej wyobrażenia.



Książka przenosi nas do epoki edwardiańskiej i uważam, że autorka bardzo dobrze zarysowała tło dla opisywanych wydarzeń. Każda kolejna strona płynnie przenosiła mnie do świata niani May. Książka zaczyna się sielsko i spokojnie. Obiecane uczucie grozy pojawia się w momencie pojawienia się Ruby u Englandów. I w zasadzie nie wiem dlaczego to uczucie się pojawia bo większość wydarzeń można wytłumaczyć w logiczny sposób. Autorka świetnie poradziła sobie z wzbudzeniem tego niepokojącego wrażenia, że "coś tu jest nie tak", a ja bardzo chciałam dowiedzieć się czy wiem, co to jest.

Tytułowa Pani England została wykreowana tak, że od początku wzbudziła moją ciekawość i w sumie pozostała tajemnicza do samego końca. Sama natomiast Ruby, to postać, która pozostawiła we mnie mieszane uczucia. Często drażniła mnie jej naiwność i zachwyt nad żonatymi mężczyznami, a z drugiej strony lubiłam jej opanowanie i zaangażowanie w opiekę nad dziećmi.
Akcja toczy się w bardzo nierównym tempie. Chwilami dzieje się dużo by za chwilę działo się bardzo niewiele a czytanie się trochę dłużyło. Końcówka książki jest oczywiście najbardziej interesująca i sprawia, że trudno ją odłożyć. Mimo, że domyśliłam się kto jest "czarnym charakterem" to autorka świetnie spięła wszystkie wątki i jednak mnie zaskoczyła.
Nie mogę pominąć tego, jak książka została wydana. Ma piękną okładkę ze skrzydełkami i wytłoczonym złotym tytułem,odpowiednią czcionkę, jest lekka, ma niedługie rozdziały.

"Pani England" jest ciekawą książką, czyta się ją przyjemnie i w zasadzie daje to, co obiecano w blurbie, a styl autorki zaciekawił mnie na tyle, że sięgnę po inne jej powieści.