Do widzenia, Lily recenzja

"Do widzenia, Lily" to pełna smutku i miłości opowieść o przyjaźni człowieka i jego psa. Myślę, że spodoba się wszystkim właścicielom czworonogów.

Odkąd Ted zaadoptował Lily, jego życie stało się zdecydowanie lepsze. Pomogła mu przezwyciężyć trudności, z jakimi się zmagał i zawsze była dla niego. Organizowali wieczory planszówkowe i mogli do woli dyskutować o chłopakach. Wszystko zmienia się, kiedy mężczyzna zauważa na głowie jamnika narośl, która okazuje się guzem. Nie chcąc przyjąć tego do wiadomości nadaje jej nazwę "ośmiornica" i robi wszystko aby wykurzyć ją z ich wspólnego życia.

Kiedy wracam myślami do tej pozycji, przede wszystkim nasuwają mi się takie słowa jak smutek, czy melancholia. W przeciwieństwie do poprzedniej książki autora, ta nie jest lekką lekturą na wieczór. Porusza wiele ważnych tematów i przedstawia bohatera, który jest bardzo pogubiony. Choroba Lily to tylko jeden z wielu problemów, z jakimi się zmaga. Jest samotny i dlatego całą swoją miłość przelewa na psa, którego traktuje jak człowieka: rozmawia z nim, czy gra w gry planszowe. Dzięki temu czułam jak prawdziwa i zażyła jest to relacja.

Jako dumna właścicielka psa, ciężko było mi przejść obojętnie wobec cierpienia Teda. Stawiałam się na jego miejscu i zastanawiałam się, jakie byłyby moje reakcje. Być może różniłyby się nieco od jego. Mam wrażenie, że bohater dużo myślał i cierpiał, ale koniec końców nie zrobił za dużo, żeby realnie pozbyć się guza. Nie zmienia to faktu, że ostatnie strony były dla mnie istnym rollercoasterem emocji. Płakałam i nie mogłam pogodzić się z przedstawionymi wydarzeniami.

W pewnym momencie książka lekko zwalnia a bohater znika w świecie fantazji, co lekko wybiło mnie z rytmu. Uważam że początek i koniec książki wybrzmiewają najlepiej, środek wymaga lekkiej poprawy.

Nie zmienia to faktu, że "Do widzenia, Lily" to poruszająca historia, której warto dać szansę. Wywołała we mnie dużo emocji, myślę, że doceni ją każdy, a szczególnie właściciele zwierząt, którzy być może w Tedzie odnajdą siebie. Nie zawsze było idealnie, ale jeszcze po zakończeniu wracałam myślami do postaci i wydarzeń, co uważam za plus.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Prószyński S-ka.