Dwa brzegi ponad tęczą recenzja

Kazimierz Dolny, jak dla mnie,jest jednym z najciekawszych, najpiękniejszych i najromantyczniejszych miast w Polsce. Ma w sobie urok malutkich włoskich miasteczek, gdzie życie toczy się bardzo leniwie i powoli. Kiedy rozmawiam ze znajomymi, to mało kto zna to miejsce i wyraźnie ożywia się na moje wspomnienie o nim (dotychczas byłam w nim 3 razy). Tylu zabytków w jednym miejscu nie spotkałam dotąd nigdzie. Kazimierz Dolny od jakiegoś już czasu przyciąga niezliczoną ilość turystów, miłośników sztuki i kultury filmowej. Tutaj odbywa się słynny festiwal filmowy "Dwa brzegi".


Okładka książka jest strzałem w dziesiątkę. Idealnie oddaje klimat tego niewielkiego miasteczka. To właśnie z tym kojarzy mi się Kazimierz Dolny. Z długim czytaniem, który umila filiżanka kawy lub herbaty na Rynku Głównym.

Książka "Dwa brzegi ponad tęczą" to olbrzymi zbiór (ponad 400 stron) opowiadań o życiu, które tętni w Kazimierzu Dolnym. Bohaterami opowiadań są zwyczajni mieszkańcy tego urokliwego miasta, którzy przeżywają tutaj swoje wzloty i upadki. Mimo, że są różnym wieku i mają czasem zupełnie inne priorytety łączy ich jedno - miejsce zamieszkania i nierozerwalna, emocjonalna z nim więź. Krótkie historie dostarczają nam niezapomnianych emocji, snując wywody nie tylko na tematy międzyludzkie, ale z nie mniejszą atencją porusza tematykę zwierząt, a nawet roślin!

Jest to jedna z najbardziej czarujących i urokliwych książek, jakie przeczytałam. Czyta się ją bardzo powoli po to, aby nie stracić nawet słowa, aby jak najdłuższej cieszyć się urokiem Kazimierza Dolnego. Jest zabawna ale i momentami zmusza do refleksji. Jest jak ciepła herbata i koc w zimowy dzień. Dla mnie nabrała jeszcze innego znaczenia. Czytając książkę poczułam jak bardzo tęsknie za swoją ojczyzną i jak okrutnie brakuje mi znajomych widoków. Łąk i lasów w okolicznych wsiach, zapachu palonych liści, długich spacerów wzdłuż znajomych brzóz, miałczenia kotów, denerwującego szczekania mojego psa, wydarzeń kulturalnych, a przede wszystkim ludzi, którzy nadają temu wszystkiemu sens. Cudownie było przypomnieć sobie te chwile.