Femme fatale recenzja

„Femme Fatale” to dopiero moje drugie spotkanie z twórczością tej autorki. I z tego co pamiętam „Skandal” nawet mi się podobał, choć ogromnego WOW na mnie nie zrobił. Jednakże dobrze go wspominam, a zakończenie w szczególności 🤯 sięgając po kontynuację, liczyłam że tym razem będę zachwycona! No bo jak zaczęło się dziać w jedynce, to w dwójce akcja powinna nabrać o wiele większego tempa. Czy tak właśnie było?

Julia chce rozpocząć nowe życie i odciąć się od tego całego skandalu, który wywołała swoim romansem z arystokratą Jamesem. Myśli, że podjęcie pracy w Paryżu pozwoli jej zapomnieć o pięknych oczach kochanka. Jej nowym pracodawcą okazuję się przystojny Francuz Gaspard, który swoim urokiem, jest w stanie oczarować nawet najbardziej oporną kobietę. Gdy na horyzoncie pojawi się na nowo James, Julia będzie mieć nie lada dylemat…

Powiem szczerze, że mam mieszane uczucia co do tej pozycji. Książkę pochłania się bardzo szybko! Mnie się udało połknąć ją w 3h, więc sama byłam zdziwiona! Jeśli chodzi o sam pomysł, to bardzo mi się podobał. Julia i jej dylematy, do tego przystojny Francuz, który do życia ma dość „lekkie” podejście. No nic ambitnego, ale można było spędzić przy niej miło czas. Do tego styl autorki jest dość przyjemny i to też jest ogromnym plusem.

Zagłębiając się bardziej w książkę, jestem rozczarowana tym jak autorka przedstawiła postać Julii. W „Skandalu” miałam wrażenie, że dziewczyna ma więcej „oleju w głowie”, ale to co pokazała tutaj, to zakrawa tylko pod jedno określenie – i nie należy ono do pozytywnego nazewnictwa. Rozumiem mieć dylemat, szaleć za jednym, a do drugiego czuć pociąg fizyczny.
Ale żeby rano iść do łóżka z jednym, później z drugim, a parę stron dalej znowu wrócić do pierwszego…🙄 Julia to tak jak taka chorągiewka na wietrze…tam gdzie zawieje, to ją niesie. A co najlepsze później miała pretensje, że prasa okrzyknęła ją „dzi*ką” – no tutaj parsknęłam śmiechem!
Co do panów występujących w książce… z początku nawet ich zachowanie było do zniesienia – ale do normalnych raczej nie należało. Chyba, że wyznawali zasadę – co je moje to i Twoje – ani jednemu, ani drugiemu nie przeszkadzało, że dzielą się jedną kobietą, a wielce byli zakochani. No cóż…
Jak nigdy nie zwracam uwagi na to, że dany bohater ubiera się przez pół strony, tak tutaj miałam już tego dość. Szczegółowe opisy co Julia założy w danym dniu, doprowadzały mnie do szewskiej pasji. A żeby tego było mało autorka opisuje też wygląd pokoju, całego hotelu, trochę okolicy…. Dobrze, że takie rzeczy tylko na początku książki, no ale trochę mnie to denerwowało. Później cała fabuła przerodziła się raczej w „łóżkowe zabawy”, które też po pewnym czasie mnie się przejadły…
Znalazłoby się jeszcze parę smaczków i absurdów, ale nie będę się już tu o nich rozpisywać, bo miejsca mało. Najlepiej jak sami sięgnięcie po tę książkę i je poznacie 😉 ani nie polecam, ani nie odradzam. Tak jak wspomniałam – sama mam co do niej mieszane uczucia. Z jednej strony dobrze się czytało, ale…