Błękitnokrwiści tom 4 Dziedzictwo recenzja

Tą książkę dosłownie pochłonęłam. 2 Dni mi zajęło przeczytanie ‘Dziedzictwa’ Melissy De La Cruz. Jestem nienasycona i… chcę więcej!

‘Dziedzictwo’ było jeszcze bardziej nieprzewidywalne od ‘Objawienia’. Skuyler (czyt. Skajler) uciekła z Nowego Jorku, ponieważ rada myślała, że to ona zabiła Lawrence’a. Oczywiście przy jej boku jest Oliver- jej Zausznik, Familiant i oczywiście najwierniejszy Przyjaciel, który ją bardzo kocha.

Dopinguje zakazanej miłości Schuyler i Jack’a. Mimo, że ta zołza Mimi chce zabić Jack’a, za to, że ją zostawił. Jakby nie mogła dać sobie z nim spokoju i cieszyć się, że jej bliźniak ma inną. Przecież ona była zakochana w Kingsley’u. I co? Chce dopiec Skuyler i zabrać jej Jack’a, tak jak Lucyfer zabrał jej Kingsley’a? Nie lubię jej. Jest taka pusta…

Już nie mogę doczekać się, kiedy dostanę ‘zbuntowane anioły’. Po prostu na myśl o tej książce aż się wiercę. Chcę się dowiedzieć, co się stanie dalej.

Dzięki temu, że przeczytałam tą książkę w tak krótkim czasie, złapałam rytm i czytam znowu jak dawniej. Następną, jaką teraz czytam jest ‘Z ciemnością jej do twarzy’ i w jeden dzień przeczytałam 3/5 książki :)

Melissa De La Cruz się spisała i następną książkę o wiele lepiej napisała, ponieważ podzieliła bohaterów na rozdziały. I chwała jej za to! O wiele lepiej czyta się taką książkę, gdzie jest podzielona, a nie gdzie w jednym rozdziale są opisane myśli pięciu osób. Lepiej jest wiedzieć niż się domyślać ;) i chyba każdy przyzna mi w tym rację :)
A! I nie zapomnę tego cytatu na początku książki…
‘I’ve been sleeping a thousand years it seems,
got to open my eyes to everything…’