Hunting Adeline recenzja

My­ślisz, że po­trze­bo­wa­nie mnie czyni cię słabą? – cią­gnął.
–A nie? – syk­nę­łam.
–Nie, skar­bie. To czyni cię silną. – Po­chy­lił się nade mną imak­sy­mal­nie przy­bli­żył nasze twa­rze. – Może ije­stem panem każ­de­go od­de­chu, jakim na­peł­niasz swoje płuca, ale nie myśl, że to nie dzia­ła wdwie stro­ny, Ade­li­ne. Je­stem twój. Mo­żesz ze mną zro­bić, co chcesz. Wy­gi­nać, łamać, do­pa­so­wy­wać, zmie­niać. My­ślisz, że to czyni mnie sła­bym? Czy może wła­śnie je­stem na tyle silny, by po­tra­fić przy­znać, że choć moje ciało by­ło­by wsta­nie fi­zycz­nie żyć bez cie­bie, nigdy nie od­zy­skał­bym już swo­jej ku­rew­skiej duszy?
Jego dłoń wsu­nę­ła się mię­dzy moje włosy imocno za nie chwy­ci­ła.
–Bez cie­bie roz­pa­dam się na ka­wał­ki. Ale ztobą… je­stem nie­znisz­czal­ny.