Stracona tożsamość recenzja

W poprzedniej części dowiadujemy się, że Igor zmienia swoje imię i nazwisko, poznaje Emily, którą po pewnym czasie pokochał. Są mężem i żoną. Mają synka, są szczęśliwi, spędzają ze sobą dużo czasu.
Jednak tak jak w prawdziwym życiu i u nich nie może być jak w bajce - w ich relacji rodzi się mnóstwo problemów.
Emily jest osobą, która nie umie wprost mówić o wszystkim, co jej się przytrafia. Która woli zataić prawdę, bo nie chce zranić swojego męża. Doprowadza to do najgorszej sytuacji z możliwych. Małżeństwo ciągle kłóci się, nie odzywa się do siebie, z dnia na dzień kumuluje się coraz więcej problemów.
Dla mnie morał z całej książki jest taki, że a: warto regularnie się badać i b: warto rozmawiać! Na każdy temat. I starać się poprawiać błędy, iść na kompromis.
Bardzo bardzo bardzo nie mogłam się doczekać drugiej części! Autorka bardzo się postarała, choć to pierwsza część jest moją ulubioną:)
Jako że uwielbiam i Emily i Igora, to bardzo ważne było dla mnie ich szczęście oraz to, żeby się dogadali. Tak potwornie irytowałam się, gdy popełniali błąd lub podejmowali złą decyzję (jednak podczas czytania dowiecie się, czemu Emily tak robiła. Nie można jej winić). Coś, co dla mnie jest niezwykłym plusem, to to, że autorka pokazuje, że każdy człowiek ma problemy! Ze nawet jak komuś zazdrościmy życia, to nie wiemy po prostu z czym on się musi zmagać, jak bardzo on cierpi. Każdy z nas się z czymś zmaga i każdy z nas potrzebuje siły na ten wysiłek.
Książka jest genialna pod względem języka - bardzo łatwo i szybko się czyta, jest jasno napisana. Nie ma żadnych niedomówień.
I coś, co bardzo rzadko się u mnie zdarza - udało mi się zapamiętać wiele szczegółów! Cieszę się bardzo!
W książce zauważymy, że historia bardzo się powtarza. A czemu? To już przeczytajcie sami! Podpowiem tylko, że Emily czeka podobne zmaganie jakie miał Igor w pierwszej części;)
Książka wywołała u mnie sporo emocji i nie mogłam się doczekać zakończenia - i na szczęście się nie zawiodłam. Wszystko przebiegło po mojej myśli.
Coś, co mnie się nie podoba to to, że bohaterowie każdy problem próbowali rozwiązać uprawiając ze sobą seks. Uciekali od rozmów, od wytłumaczeń, bo myśleli że tak będzie lepiej. Wydaje mi się, że w tej części działo się o wiele mniej niż w pierwszej.