Motylek recenzja

Twórczość Katarzyny Puzyńskiej jest dla mnie raczej świeżym odkryciem. Uważam, że jest to autorka niedoceniana, a przedstawia naprawdę świetny poziom. Swoją przygodę z panią Katarzyną zaczęłam właśnie od „Motylka”. Od dawna żadna historia nie wciągnęła mnie do tego stopnia, że czytając, nie mogłam się oderwać.

Pani Katarzyna bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę na kartach powieści. Niby już ma zdradzić jakiś istotny szczegół, niby rozwiązanie zagadki jest na wyciągnięcie ręki, a w decydującym momencie kończy się rozdział, po czym następny jest przedstawiony z perspektywy innej osoby. Budowanie napięcia wypada w tej pozycji po mistrzowsku.

Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani pod względem psychologicznym. Bardzo łatwo się z nimi utożsamiać, ponieważ są bardzo naturalni. Ot takie zwykłe osoby, które może znać każdy. Może mieszkają tuż obok Ciebie, a może mijasz ich codziennie rano w drodze po bułki do piekarni.
Po mistrzowsku został przedstawiony sposób funkcjonowania małej wiejskiej społeczności, w której plotki bez wykorzystania nowoczesnych technologii rozchodzą się lotem błyskawicy. Każdy każdego zna, każdy każdego ocenia, każdy ma o kimś coś do powiedzenia.

Sama prowadzona sprawa kryminalna jest bardzo ciekawa i rozgrywa się na wielu płaszczyznach. Czasem w trakcie prowadzenia śledztwa razem z bohaterami mam swoje typy sprawcy. W tym przypadku rozwiązanie sprawy było dla mnie do ostatniej chwili bardzo zaskakujące. Sama nie wpadłabym na to, kto zabija, mimo fragmentów pisanych z perspektywy mordercy.

W książce znajdziemy nie tylko elementy kryminalne, równie dobrze jest rozwinięty wątek obyczajowy. Poruszone są między innymi kwestie nastoletniej ciąży, romansu ze starszym mężczyznom, pedofilii, konfliktów na froncie rodzice – dzieci. Klimat komisariatu w Lipowie jest jedyny i niepowtarzalny. Niestety brakuje mi go w dalszych częściach serii. W żadnym innym miejscu odprawa nie jest rozpoczynana świeżo upieczonym, pachnącym ciastem, a żadna inna recepcjonistka nie boi się panicznie komputera.

Intrygująca jest jedna z głównych bohaterek prowadzących sprawę. Trudno mi sobie wyobrazić jej wygląd. Mam nadzieję, że doczekam się ekranizacji i będę mogła się posilić interpretacją aparycji Komisarz Kopp, która jak sama o sobie mówi „jest brzydka, ale niezawodna”.

„Motylek” stanowi świetną rozrywkę zarówno dla wyjadaczy kryminałów, jak i osób, które wolą książki obyczajowe. Polecam serdecznie.