Pies Boga recenzja

 Rewelacyjna powieść. Rewelacyjny debiut.
Powieść w stylu „opowieść w opowieści”… Dobroduszny proboszcz opowiada historię poszukiwań nawiedzonego mężczyzny… Niestety, inni, groźni inni, poszukują go równie gorączkowo. Bez pardonu, bezwzględnie. Ksiądz towarzyszy ojcu Szymonowi ze Świętego Oficjum, który równie bezwzględnie zmierza do celu. Poprzez półświatek, wśród ćpunów, gangsterów i prostytutek, walcząc z tajemniczą sektą… nie zapominajmy o tajemniczych księgach.
Przeczytałam jednym tchem. Intryga spójna i logiczna, niezwykle wciągająca, napisana bardzo poprawnie pod względem warsztatu i języka. Gawędziarski styl autora nie pozwala na chwilę nudy i znużenia, humor łączy z powagą. Autor bawi się swoją opowieścią. To powoduje, że książka jest doskonała w odbiorze. Sposób narracji, poszczególne elementy historii (bez chronologii), jak puzzle, powoli tworzą obraz całości. A w końcu i tak prawda okazuje się inna. Bohaterowie mamią, autor wodzi na manowce, a biedny czytelnik nie może oderwać się od książki, bo pragnie odnaleźć prawdę we mgle:)
Doskonała książka, biorąc pod uwagę, że to debiut, wróżę Tadeuszowi Kusakowi karierę pisarską. Powieścią Pies Boga ustawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko… Czekam na kolejną powieść i dziękuję Autorowi za egzemplarz książki do przeczytania. 
Szczerze polecam czytelnikom, książka wciągająca, inteligentna i zabawna, pełna przygód, czasami jak z Bonda. Zapewni doskonałą rozrywkę.