Axis mundi recenzja

„Historia est magistra vitae” - to bardzo mądre powiedzenie, zawsze o nim pamiętam, gdy czytam książki historyczne, analizuję czasy, zdarzenia i zachowania przeszłych pokoleń. Ta powieść może znaleźć się na czele opowieści najlepiej przybliżających pewien okres historii nie tylko Polski, ale i całej Europy.

„Axis mundi” to książka rozbudowana, napisana z wielkim pietyzmem i profesjonalizmem. Jest niezwykle wiarygodna, a to zaleta każdej prawdziwej powieści historycznej. Jest też dokładna, co zachęci do sięgnięcia po nią wszystkich miłośników historii. Trojan wzbogacił powieść nawiązaniami do naszej tradycji, znajdziemy tu opis nie tylko polowania staropolskiego, ale także Nocy Kupały czy litewskich Dziadów. Nie mogło zabraknąć wątku militarnego - opis kampanii Stefana Batorego zapierał mi dech w piersiach, przenosił mnie na pola bitewne i pod oblegane twierdze. Mnogość postaci wcale nie zniechęca, tylko wzbudza podziw i wdzięczność dla autora, który je wszystkie z talentem ogarnął , aby je czytelnikowi, nieświadomemu do tej pory posiadaniem we własnej historii tak fascynujących osobowości, przybliżyć. Sienkiewicza kocham za to samo, za co uwielbiam teraz "Axis Mundi".

Na pewno nie jest to książka dla każdego, nie jest to też pozycja "do połknięcia". Czytam powoli, smakuję, analizuję, zapamiętuję - dla mnie to wspaniała zabawa. Trochę rozczarowała mnie podróż Witolda i Łaskiego do Londynu - owszem, sporo tu klimatu epoki i wiedzy o niej, ale przekombinowaniem jest zagłębianie się w filozoficzne rozważania Johna Dee w istotę doskonałości. Rozmowa głównego bohatera z magiem Elżbiety I momentami mnie nużyła, denerwowała, ale tylko dlatego, że nie mam natury filozoficznej i było to dla mnie po prostu nudne. Nie przeczę, że dla wielu czytelników właśnie te fragmenty będą zapewne najwartościowszą części powieści. Poza tym w samej rozmowie (bardzo długiej) sporo jest też poruszonych ciekawych spraw.

http://zielonowglowie.blogspot.com/search/label/Przeczytane