Donos na Wojtyłę recenzja

* Co skrywają archiwa?

* Do czego byli w stanie posunąć się komuniści? Akcja: ''pamiętniki" Ireny Kinaszewskiej;

* Z jakiego powodu chciano skłócić Karola Wojtyłę z rodakami?

* Kto i dlaczego obawiał się charyzmatycznego Jana Pawła II?

* Z jakiego powodu władza wystraszyła się działalności charyzmatycznego duchownego?

* Dlaczego rozważano pozbycie się wybitnego Polaka? Komu na tym zależało?

Donos na Wojtyłę to znakomite opracowanie materiałów wytworzonych przez tajne służby PRL. Autorzy są kompetentni, znają się na rzeczy. Wiedzą też, co konkretnie chcą nam przekazać.

Jak wiemy Urząd Bezpieczeństwa, a następnie Służba Bezpieczeństwa zajmowali się zwalczaniem duchowieństwa. Od tego był Departament IV Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, który badał ''antypaństwową" działalność kościołów czy też związków zawodowych. Powołany do życia w czerwcu 1962 roku. Jego dyrektorami byli m.in. Zenon Płatek, Czesław Wiejak, Zygmunt Baranowski, Tadeusz Szczygieł. W jego ramach powstała tzw. ''grupa D", w tym przypadku prowadzono szeroko zakrojone akcje dezinformacyjne, mające na celu rozbicie jedności środowisk katolickich. Zaliczały się do niej same tuzy: Grzegorz Piotrowski ( w latach późniejszych będzie publikował w antyklerykalnym tygodniku ''Fakty i Mity"), Leszek Pękala oraz Waldemar Chrostowski. Mordercy księdza Jerzego Popiełuszki.

Historyk i dziennikarz objaśniają dlaczego rządzący obawiali się przyszłego papieża o nienagannej postawie moralnej. Bo chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie dał wiary pisarstwu pani Kinaszewskiej ( w niewybredny sposób miała opisywać swój rzekomy romans z Karolem Wojtyłą), rynsztokowej publicystyce Jerzego Urbana (piszącego pod pseudonimem Jan Rem) i jego klakierom.

Marek Lasota i Marek Zając w przystępny sposób tłumaczą też w jaki sposób pozyskiwano agentów ( również wśród osób świeckich i kapłanów, tzw. księża ''patrioci"). Wspominają co bezpieka czyniła z posiadaną wiedzą ( szantaże, etc.).