FarMagia. Sekret lodowego klucza recenzja

Kiedy zamówiłam "FarMagię" z Klubu Recenzenta serwisu Nakanapie.pl, spodziewałam lekkiej książki dla dzieci, którą będę mogła wykorzystać w pracy w szkole. Nie zawiodłam się. Nie czytałam pierwszego tomu przygód głównych bohaterów, ale lekkie nawiązania do poprzedniej części nie były nachalne i dało się wszystko zrozumieć bez problemu.
Pomysł autorki jest bardzo kreatywny i sympatyczny. Mamy dwójkę głównych bohaterów (czyżby w przyszłości parę...? W książce pojawia się kilka aluzji, pomimo tego że odbiorcami są dzieci), którzy są Opiekunami tajemniczej farmy. Na niej opiekują się postaciami znanymi z legend, mitów i baśni. Jest to świat równoległy do naszego, ponieważ da się do niego dostać tylko za pomocą lodowego klucza, który się roztopi po osiągnięciu przez dzieci odpowiedniego wieku. Wtedy pojawią się także kolejni Opiekunowie, wybrani przez elfy. Teoretycznie, zgodnie z tradycją, powinien być jeden, ale Tereska ubłagała elfy o dodatkowy klucz dla swojego przyjaciela. Dlatego używam tutaj liczby mnogiej.
Tereska jest wielką miłośniczką przyrody. Jej wiedza naprawdę imponuje. W sposób nienachalny jest jednocześnie przekazywana młodemu odbiorcy. Bohaterka marzy o zwierzątku i kiedy wreszcie otrzymuje upragnionego szczeniaczka Kulkę, ton okazuje się, że taka psinka może nieźle namieszać na farmie. Dzięki niej bohaterowie odkryją część zasad, które obowiązują w magicznym świecie klucze, ale jednocześnie odkryją sposób na cofanie się w czasie. Aby ratować ulubieńca Tereski, smoka Teriusa, dzieci wyruszą w podróż pełną przygód, która zakończy się... W Afryce. Jak to jednak wyjaśnić rodzinie? W końcu bohaterowie chodzą do szkoły i nie mają pieniędzy...
Wątek złego człowieka, który myśli tylko o wzbogaceniu się, łowcy i heroicznych wysiłkach, aby go uniknąć, pokazuje, że prawdziwym bohaterem jest się dla siebie, ale i dla innych. Wystarczy chcieć walczyć ze złem.
Książka podobała mi się. Polecam do pracy z dziećmi. Młody odbiorca może sam podjąć decyzję o poświęceniu, odwadze, a także poznać sposoby tropienia zwierząt, czy fakty o różnych kamieniach. Autorka pisze bardzo interesująco, więc każdy odnajdzie w niej coś ciekawego. Podobały się ilustracje do każdego rozdziału, a także tępo opowieści. Myślę, że nie da się nudzić przy tej lekturze. Jak widać, nie jest przy tym potrzebny żaden tablet czy telefon. Wystarczy pasja. Miło będzie przeczytać trzeci tom!
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu Nakanapie.pl