Hipodrom recenzja

Rozpoczyna się doroczny Jarmark św. Dominika w Gdańsku. Ludzie kupują, targują, szukają pamiątek. Dookoła gwar, radość i wielobarwność każdego stoiska. Tuż obok w bramie ginie młody chłopak. Pierwsza na miejscu zbrodni pojawia się Melania Spałek, świeżo upieczona policjantka, a prywatnie córka prezydenta Sopotu. To wydarzenie staje się początkiem jej koszmaru, wierzchołkiem góry lodowej jej problemów. Wszystko za sprawą Mariusza Kowalskiego, czarnego charakteru trójmiejskiego półświatka. Jakie plany ma wobec niej? I co chce dzięki nim osiągnąć?

Po okładce można byłoby spodziewać się trochę innego przebiegu zdarzeń, ale i tak wątek koni i hipodromu jest tutaj bardzo istotny. Nie zdawałam sobie sprawy jak wymagająca jest praca dżokeja, a w zasadzie jeźdźca (tytuł dżokeja, najwyżej ustawionego w kategorii jeździeckiej można uzyskać po wygraniu stu lub więcej gonitw) ile należy jej poświęcić wysiłku, zaangażowania, treningów osobistych i tych z koniem. Ale do meritum. Akcja toczy się w środowisku nadmorskim. Sopot, Gdańsk, dwa miasta, które bardzo lubię odwiedzać. Ze względu na fakt, iż jest również historykiem sztuki bardzo podobały mi się opisy historii miast i zabytków. Wszystko dokładnie sprawdziłam i przy kolejnej wizycie na pewno odwiedzę te piękne miejsca (Dworek Sierakowskich, Willa Bergera, Dom Zarazy w Gdańsku i wiele innych).
W książce bardzo wyraźnie widać jak bezkompromisowy i bezwzględny jest świat mafijny. Liczy się tylko odniesienie sukcesu nie zwracając uwagi na przeszkody, jakie ci ludzie napotykają na drodze. Można tutaj bez żadnych skrupułów przytoczyć powiedzenie: «po trupach do celu».
Jeśli chodzi o przypisanie tej pozycji do gatunku - kryminał to mogłabym się lekko spierać. W zasadzie sprawy dwóch morderstw są potraktowane dość pobieżnie. Uwaga zwrócona została bardziej na relację Melanii i Mariusza, która mogłabym się z początku wydawać wprost idealnym romansem, pełnym miłości, ciepła, dbania o siebie wzajemnie oraz na uporze Kowalskiego w dążeniu do wyznaczone sobie celu. To również przestroga, aby nie ufać od pierwszej chwili ludziom, którzy wydają nam się bardzo uroczy, mili, dobroduszni, ponieważ może się to okazać sposobem na okropną manipulację nami. Choć jak twierdził łaciński poeta, Marcjalis - «dobry człowiek, jest zawsze naiwny.» :)
Język nie jest zbytnio wyszukany, przez co lektura jest bardzo przystępna w odbiorze i szybko można przebrnąć przez kolejne karty tej historii.
To książka do totalnego relaksu, nie zmuszająca do myślenia, po prostu do spędzenia miło czasu.