Hipnotyzer recenzja

Lars Kepler stworzył wielowątkowy thriller o niepokojącej atmosferze. Już pierwsze zdanie książki: "Jak ogień, zupełnie jak ogień" przyprawiają o gęsią skórkę, a przecież jest to dopiero początek. Hipnotyzer ma wszelkie przymioty powieści grozy (naturalnie nie tej w klasycznym rozumieniu). Mnogość zagadek i tajemnic angażują czytelnika bez reszty. Autorom trzeba przyznać, że stworzyli nieszablonową historię, z licznymi zwrotami akcji i niesłabnącym napięciem. Co więcej, łatwo zauważalna jest niezwykła dbałość o język. Hipnotyzer epatuje autentycznością, a chwilami wręcz dokumentaryzmem. Rzeczywistość została ukazana niezwykle precyzyjnie, brutalne zbrodnie opisane w każdym detalu powodują niesłabnące dreszcze. Sam wątek hipnozy w książce jest wystarczająco dobrze rozwinięty, by wyrobić sobie pogląd o tym sposobie leczenia. Hipnotyzer zręcznie ujawnia mroczną naturę człowieka. Nawet w pozornie niewinnych dzieciach, może kryć się pierwiastek zła. W kryminale Larsa Keplera dzieci i nastolatki zostały odarte z mylącej bezgrzeszności, to one okazują się być małymi diabłami wcielonymi. Okazuje się, że seryjnym mordercą, wbrew stereotypom, może być nawet bardzo młoda osoba. Wobec tego wszystkiego, Hipnotyzer jest przede wszystkim trzymającym w napięciu thrillerem, ale chwilami blisko mu także do bardzo dobrej powieści psychologicznej. Hipnotyzer to zdecydowanie kryminał z rodzaju tych, od których trudno jest się oderwać. Kiedy zaczyna się go czytać, nie jest się w stanie go odłożyć. Złożona fabuła to największa zaleta tego kryminału, a antropologiczne wątki i opisy ludzkich dewiacji dodatkowo potęgują przyjemność czytania.