Klątwa Tudorów recenzja

Philippa Gregory po raz kolejny na warsztat bierze kobietę mało znaną z kart historii, mającą jednak wielki wpływ na rozgrywające się wydarzenia. Małgorzata, w której żyłach płynęła błękitna krew, stała się sposobem na ukazanie postaci awanturniczego Henryka VIII z innej perspektywy. Autorka ukazuje bohaterów jej oczami, bazując na tekstach źródłowych tak, że wnioski, które wyciąga, mają solidne podparcie. Oczywiście, w wielu przypadkach, nagina historię na swoje potrzeby. Jest to jednak powieść historyczna, więc należy traktować ją z przymrużeniem oka.

Po latach doświadczeń (to już 12 powieść z średniowiecznej Anglii) autorka ciągle zaskakuje przedstawionym średniowiecznym światem. Wielkim plusem powieści jest doskonałe ukazanie uczuć, myśli i zachować średniowiecznych kobiet. Po latach badań tekstów źródłowych, snuciu domysłów, budowaniu hipotez, autorka potrafi z łatwością naszkicować profil średniowiecznej damy w opałach.

Małgorzata jest tutaj główną bohaterką i narratorką. Poza nimi możemy ujrzeć Katarzynę Aragońską i Marię. Niemniej ważną postacią jest jednak sam Henryk VIII, którego postać możemy po raz kolejny oglądać z innej jeszcze perspektywy. Tym razem ukazany jest przez pryzmat narastających kompleksów dorastającego mężczyzny, który odkrywa – o zgrozo, że… starzeje się.

Gregory spełniła moje oczekiwania. Książka jak poprzednie interesująca, napisana lekkim piórem. Książka na pewno przypadnie do gustu stałym czytelnikom cyklu. A i dla tych, którzy nie są obeznani z twórczością autorki polecam – nie trzeba czytać poprzednich pięciu tomów cyklu. Książka nawiązuje do znanych i powszechnych historycznych faktów, zatem niespodziewanych zwrotów akcji również nie należy się spodziewać. Ot, kolejna powieść na chłodne wieczory. Polecam.