Harry Potter i Zakon Feniksa (czarna edycja) recenzja

Przed Harrym piąty rok nauki. Podczas wakacji przyjaciele bardzo mało do niego piszą. Czuje się samotny i niezrozumiany.

Po tym, co przeżył w ubiegłym roku szkolnym a dokładniej przed samymi wakacjami, ciężko mu o tym zapomnieć. „Prorok codzienny” codziennie publikuje coś o Potterze, głównie, że jest oszustem i chory psychicznie.

Dodatkowo Harremu grozi wydalenie ze szkoły z powodu użycia magii w obecności Mugola. W domu Syriusza organizowane są tajne spotkania. Niestety trójka przyjaciół są za młodzi by brać w nich udział.

                Najważniejsze jest to, iż Czarny Pan powrócił. Ministerstwo Magii nie chce w to uwierzyć, dlatego do Hogwartu wysyła Profesor Umbridge, która wprowadza swoje zasady i zakazy. Lekcje są przez nią obserwowane, przez co niektórym nauczycielom grozi zwolnienie.

Czy Harry zostanie w Szkole Magii i Czarodziejstwa?

Kim jest Dolores Umbridge?

Co to za tajne spotkania w domu Syriusza?

Co tym razem szykuje Voldemort?

                To najgrubsza część tej serii, mimo to czyta się szybko. Choć mam wrażenie, że po przedniej części, ta jest najnudniejsza, lecz tylko trochę, bo mimo wszystko bardzo mnie ciekawiło, co zdarzy się dalej. Trochę denerwowało mnie w niej, iż Harry był taki odizolowany i ignorowany przez Dumbledora. Lecz pod koniec wszystko zostaje wyjaśnione. Objętość tej książki na początku przeraża, lecz nawet się nie obejrzy a już jest się pod koniec historii.