Harmonia zbrodni recenzja

"Harmonia zbrodni" Aleksandry Marininy to kryminał zupełnie inny niż te, które dotychczas czytałam. Ich fabuła bywała na ogół prosta: przestępca się ukrywał, detektyw go szukał, pojawia się w tzw. międzyczasie wiele makabrycznych scen, wiele seksu, aluzji politycznych i koloryzacji sytuacji. Najważniejsze było, żeby czytelnik zbyt długo się nie zastanawiał, nie szukał większej logiki w fabule ani motywacji tych czy innych bohaterów, ale pochłaniał kolejne wątki akcji. Do tego potrzebna jest akcja trzymająca w napięciu. Czasami już przed końcem wiedzieliśmy, kto jest mordercą, niepotrzebna była większa dedukcja tzw. kawa na ławę. Jednak lektura A. Maryniny jest zupełnie inna, oprócz nieskomplikowanych bohaterów, okropnych szczegółów zbrodni, tortur, cwaniactwa, przekrętów i przestępstw ukazane są opisy przyrody np. moskiewskiego upalnego lata, perypetie życia zwykłych rosyjskich rodzin ich radości i problemów, pracy milicji oraz drobiazgowe studium tej czy owej postaci. Takie normalne życie. Transport publiczny, święta rodzinne przeplatają się przez wątek zabójstwa. Jednak czytając tę książkę, odczuwa się myślenie większości bohaterów tam występujących i to bardzo imponuje czytelnikowi. Major Kamieńska kiedy się głowi, robi to w taki sposób, że razem z nią robi to też czytelnik, zastanawia się i jak rozwiązać problem, chciałby nawet jej coś podpowiedzieć. Chce się z nią złapać zabójcę, pomóc niedowidzącemu chłopakowi i jego przyjacielowi. Podawany początkowo na tacy zabójca nie jest tym, za którego biorą go wszyscy. Manipulacje jednego człowieka, którego byśmy nie podejrzewali, powodują splot wielu wypadków, na które w pewnym sensie sami sobie zasługują bohaterowie. Jest mądrym, wykształconym człowiekiem, znającym się na wielu sprawach i przede wszystkim mających za sobą, albo przy sobie ludzi, o których praktycznie do końca książki czytelnik nie może się domyśleć. Autorka tak sprytnie to wszystko opisuje. W eksplozji samochodu ginie kobieta nie wiemy, czy to na nią był zamach, czy nie, przypadkowym świadkiem tego wydarzenia i najprawdopodobniej spotkania z mordercą jest prawie niewidomy młody chłopak, który nie potrafi opisać człowieka, jednak umie wiele o nim powiedzieć, dzięki temu po tzw. nitce do kłębka i wielu godzin ciężkiej pracy major Kamieńskiej i jej zespołu wychodzi na jaw wiele spraw. Nie ma tutaj ciągłej akcji, można oderwać się od lektury i nawet wrócić do niej na drugi dzień i nic nam nie umknie uwagi. Książka jest napisana bardzo dobrym językiem, na pewno chętnie przeczytam jeszcze inne pozycje tej autorki. Bardzo polecam tę lekturę.
Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl