Wróć do mnie recenzja

Wróć do mnie to pierwsza z czterech części opowieści o braciach Arrowood. Skupia się ona przede wszystkim na najmłodszym z braci- Connorze, ale przedstawia nam również powód, dla którego chłopcy opuścili miasteczko i rodzinną farmę, na której się wychowali. Wyjechali i nie mieli zamiaru wracać. Nigdy. Przez wiele lat ich nogi rzeczywiście tam nie stanęły, jednak teraz zostali zmuszeni do powrotu. Zmuszeni przez śmierć ojca, który znęcał się nad nimi w dzieciństwie. Przez potwora, z którym musieli żyć jako dzieci.
Bracia mieli siebie, tylko i aż i tak miało zostać. Nie chcieli zostać nim.
Wracając do domu czy raczej ruiny, w którą się zmienił, myśleli tylko o tym, żeby sprzedać farmę i znów stąd uciec, ale wygląda na to, że ojciec kontroluje ich nawet zza grobu...

Bardzo szybko wkręciłam się w tę historię, podobała mi się i chociaż może nie było nie wiadomo jakich fajerwerków, czytało się ją bardzo przyjemnie. Bracia mają w sobie coś takiego, że od razu zyskują naszą sympatię. Jednak najjaśniejszym promykiem, który skradnie serce każdego, jest mała Hadley. Na samą myśl o niej robi się ciepło na sercu. Mały promyk, który nie zgasł pomimo obcowania z ojcem, którego się bała, który krzywdził jej mamę, Ellie.
Autorka porusza w książce temat przemocy fizycznej i psychicznej. Czasem ta druga jest nawet gorsza. Ellie jest zniszczona, złamana, a jednocześnie tak bardzo silna!
"Ofiarą nie zostaje się na chwilę".
Niektóre fragmenty opisujące walkę z mężem, walkę o to, żeby został skazany, są wręcz szokujące, nie pod względem brutalności, ale samego faktu niepewności i braku bezpieczeństwa, działania sądów!
Zarówno Ellie, jak i Connor, borykają się ze swoimi demonami, demonami przeszłości. Z konsekwencjami swoich wyborów. Czy te wybory mogą wszystko zniszczyć?
Pomiędzy tą dwójką jest tak ogromne przyciąganie, są jak pokrewne dusze, przeznaczone sobie, ale czy rzeczywiście mogą być razem?
Autorka obarcza ich tajemnicami, które niosą ze sobą przez lata. I które teraz mogą mocno uderzyć.
Mimo wielu tematów trudnych, momentami brakowało mi jeszcze silniejszych emocji, takiego totalnego przywalenia czytelnikowi w twarz.
Nie wiem czy ta książka zostanie w mej pamięci szczególnie długo, chociaż ten promyczek Hadley, chyba gdzieś tam będzie przeświecał ;)
Na pewno też z dużą chęcią przeczytam historie pozostałych braci Arrowood.