Gus recenzja

Gus nie może pozbierać się po śmierci swojej ukochanej przyjaciółki, która była dla niego oparciem i kobietą, którą kochał. Jego życie przestało mieć sens. Główny bohater ciężko znosił żałobę, jednak zespół musi istnieć, ma wyjechać w trasę i nauczyć się żyć, bez ukochanej cząstki jego serca.

Na początku akcja przebiegała dość dynamicznie, jednak później nabrała spokoju i myślę, że lekkiej monotonii. Zabrakło mi odrobiny akcji w drugiej połowie książki, życie Gusa toczyło się powoli. Autorka szczegółowo przedstawia relację Gusa i jego nowej asystentki, z którą relacje ma naprawdę różne i mało kolorowe. Ogólny klimat mi się bardzo podobał. Dzięki lekkiemu stylowi autorki, książkę szybko się czyta.

"Gus" porusza ważne tematy, przede wszystkim życie w żałobie, ale również obawy dotyczące tego, co stanie się jutro. Nie zabraknie wspomnień Promyczka. Bardzo się martwiłam o jego dalsze życie, patrząc na to, co się z nim działo po utracie przyjaciółki, bardzo mu kibicowałam. Powieść dotyczy również nowej bohaterki Scout - asystentki Gusa, która nigdy w życiu nie miała łatwo i wciąż zmaga się z przeszłością, która daje jej niepewność oraz ból. Toczy ze sobą wewnętrzną walkę, aby poczuć własną wartość.

Książka wywarła na mnie wiele emocji, najbardziej pierwsze strony, brakowało w niej oczywiście Kate, o której wspomnienia bardzo mnie wzruszały. Nie można się oprzeć łzom. Każda opowieść o wzajemnej przyjaźni była niebywała. Możemy znaleźć tam również poboczne postacie, które znamy z poprzedniej części. Zabrakło mi tutaj Kellera, było go dla mnie za mało, a bardzo chętnie bym dogłębniej prześledziła to, co się dzieje w jego życiu po ogromnej stracie.

Podsumowując, książka mi się bardzo podobała, ale mimo wszystko "Promyczek" skradł moje serce. Gus w piękny sposób opowiada o swojej przyjaciółce. W lekturze doświadczymy wielu wzruszeń. Nie zabraknie ważnych tematów, przez które czasami miałam ciarki. Szybko się ją czyta i mogę ją polecić wszystkim, którym serce skradł "Promyczek".