Księgi mroku recenzja

Horror dla dzieci brzmi co najmniej intrygująco i dziwnie. Pytanie tylko, czy ma to szansę zadziałać. Od razu mogę powiedzieć, że tak.

Oczywiście nie rekomenduję tej książki bardzo małym dzieciom. Myślę, że tak od 9 lat, ale z rodzicem. Ja mimo swoich 23 lat, bawiłam się cudownie. Choć zdarza mi się trafiać na cudowne książki z literatury dziecięcej, to dalej jestem mocno zaskoczona, tym jak dobra była ta historia.

Oprócz aspektu grozy ujęło mnie to, że na starcie mogłam się utożsamić z bohaterem. Wiem, jak to jest być “dziwakiem” wśród rówieśników i jak bardzo potrafi to ciążyć. Dlatego od razu poczułam połączenie z Aleksem. Potrafiłam zrozumieć jego potrzebę niewyróżniania się wśród innych. Co najważniejsze ta książka niesie ze sobą przesłanie, że bycie innym nie jest złe, to wręcz zaleta, której nie powinno się wstydzić.

Oczywiście jak w większości literatury dziecięcej mamy motyw przyjaźni. Myślę jednak, że jest on ważny. Bądźmy szczerzy, bez prawdziwej przyjaźni w życiu jest zwyczajnie ciężko, a szczególnie dziecku. W tym przypadku tym bardziej zadziałał. Miał pokazać, że każdy zasługuje na przyjaciela i bycie innym nie sprawia, że nie znajdziemy takiego.

Uwielbiam baśniowe motywy w książkach, a tu mamy go ogromną ilość. Cała ta książka opiera się na baśniowości. Jest to pewnego rodzaju interpretacja i uwspółcześniona wersja “Baśni tysiąca i jednej nocy” oraz “Jasia i Małgosi”. Czy można by ją nazwać retellingiem? Myślę, że jak najbardziej.

W pewnym sensie jest to książka w książce. Znajdujemy tutaj wiele mrocznych opowiadań napisanych przez głównego bohatera. Choć są krótkie, to serio wywołują lekkie ciarki. Bardzo podobał mi się ten pomysł i jak został rozwinięty.

Groza narastała wraz z postępem fabuły, naprawdę nawet dorosły może ją poczuć. Jej kumulacja nastąpiła pod koniec, przyznam, że naprawdę miałam aż dreszcze z niepokoju. Tym bardziej że miałam znowu to nieszczęście, że pod koniec słuchania audiobooka rozładowały mi się słuchawki. Dlatego musiałam dokończyć w ebooku.

Całą sobą polecam audiobook, muzyka pojawiająca się na początku każdego rozdziału dodawała nastroju. Lektorem jest Janusz Zadura i świetnie się w tej roli odnalazł.

Wiem, że jest ekranizacja na Netflixie, jeśli ktoś oglądał, to proszę dać znać. Sama nie miałam okazji, a jestem ciekawa czy warto.

Polecam tę historię zarówno małym jak i dużym, świetna groza okraszona baśniowym klimatem.