Żywiołaki recenzja

Leniwa niedziela jest odpowiednią okazją na recenzję "Żywiołaków".

Akcja powieści rozgrywa się w drugiej połowie XX wieku.

Rodziny Savage'ów i McCray'ów przyjaźnią się od pokoleń. Obecnie zostały połączone małżeństwem między Dauphinem Savage i Leigh McCray. Poza sympatią łączy ich wspólne miejsce, w którym od lat spędzają wakacje- Beldame, mały cypel, który przypływy odcinają od lądu i zamieniają w wyspę. Na Beldame stoją trzy identyczne wiktoriańskie domy- jeden Savage'ów, jeden McCray'ów i jeden...niczyj, pożerany od lat przez dziwną wydmę.

Poznajemy bohaterów w dzień pogrzebu matki Dauphina Savage. Zaraz po uroczystości Dauphin wraz z młodą żoną, teściową- Dużą Barbarą, szwagrem- Lukerem, jego córką Indią oraz czarnoskórą służącą Odessą jadą na wakacje na Beldame.

Każda z postaci jest porządnie opisana, ma fajnie skonstruowany portret psychologiczny i każdą praktycznie da się lubić. Najwięcej otoczenia poznajemy razem z Indią, która ma trzynaście lat i na Beldame trafia po raz pierwszy. Pierwszy raz w życiu wyrwana z tłoczonego Nowego Jorku zachwyca się ciszą i spokojem. Delektuje się cudnym, gorącym lenistwem Beldame i nie może się oprzeć magnetycznemu przyciąganiu Trzeciego Domu. Nie do końca rozumie lęk, jaki ten budynek wzbudza w dorosłych towarzyszach wakacji. A lęk ten jest tak silny, że żadne z nich nie chce nawet spać w sypialni z oknami wychodzącymi na Trzeci Dom. Jakieś pojęcie o tym strachu India zyskuje, gdy pewnej nocy wchodzi tam z Odessą, która z niewyjaśnionych powodów widzi więcej niż reszta ludzi. To, co czai się w Trzecim Domu niełatwo wypatrzyć gołym okiem, chyba, że trafi się właśnie do środka, zdecydowanie nie jest to dobry ani nieszkodliwy byt....

W międzyczasie na scenę wychodzi mąż Dużej Barbary- to zdecydowanie antypatyczny typ. Rzuca wyzwanie Trzeciemu Domowi- w tym starciu nie kibicowałam nikomu, jednak chyba dodało ono sił złu...
Jak to się skończy dla reszty mieszkańców Beldame? Raczej nie najlepiej...




Mimo nieśpiesznego początku i rozwlekłego trochę środka doskonale mi się czytało "Żywiołaki"! Doskonały styl i bogate opisy sprawiły że oczami wyobraźni widziałam całe Beldame, miałam wrażenie, że doskonale znam wszystkich bohaterów. Dzięki temu, kiedy nadszedł czas na miażdżące zakończenie, odczułam je naprawdę mocno. Książka doprawiona jest doskonałym czarnym humorem i sporą dozą groteski.
To, co czaiło się w Trzecim Domu jest trochę inną formą stracha na wróble a raczej na ludzi, która na pewno zadowoli wytrawnych fanów grozy.
Na uwagę też zasługuje piękne, ilustrowane wydanie od Vesper i zakładka.