Grona gniewu recenzja

Ta książka uświadomiła mi jak bardzo ewaluowała literatura piękna przez ostatnie dziesięciolecia. Już nie pisze się tak jak robił to John Steinbeck: z rozmachem, dbałością o najmniejszy szczegół, poświęcając każdemu ze swoich bohaterów tyle czasu abyśmy widzieli człowieka z krwi i kości.
Kto dziś umieściłby w książce rozdział który w całości poświęcony jest żółwiowi powoli pokonującemu drogę którą ma pod sobą. Pozornie nic to nie wnosi do akcji, zwalnia ją raczej niż przyśpiesza, ale tak naprawdę jest metaforą losów bohaterów "Gron gniewu" którzy mozolnie, pokonując liczne przeszkody, prą do przodu mając nadzieję że za następnym zakrętem znajdą spokój i szansę na lepsze życie.

Ta książka to przepiękna, pełna smutku opowieść o ludziach którzy z powodu fatalnej sytuacji ekonomicznej muszą opuścić swoje domy w poszukiwaniu pracy i miejsca do życia. Wyśnionym rajem zdaje się być Kalifornia więc wyprzedają oni swój nędzny majątek i pakują się całymi rodzinami na zdezelowane ciężarówki by tam rozpocząć wszystko od nowa.

W taką wędrówkę wyrusza też liczna rodzina Joadów. Ich celem jest dotarcie do Kalifornii i znalezienie pracy przy zbiorze owoców lub bawełny.
Długa podróż, w niekomfortowych warunkach i coraz gorsze informacje o sytuacji którą mogą zostać na miejscu sprawia że w uczestnikach wyprawy odzywają się skrywane żale, pretensje ale też u niektórych pojawiają się pokłady nadspodziewanej siły która trzyma rodzinę w ryzach.
Bo to rodzina jest najważniejsza: bycie ze sobą, wzajemne wsparcie, drobne gesty które szczególnie w trudnych warunkach mają znaczenie.

"Grona gniewu" to także wnikliwa obserwacja sytuacji ekonomicznej Stanów Zjednoczonych w latach 40-tych ubiegłego wieku.
Sytuacji która wielu obywateli wpędziła w skrajną nędzę, nielicznym zaś pozwoliła wzbogacić się na ludzkiej krzywdzie. John Steinbeck jako uważny obserwator pokazuje czytelnikowi ówczesną Amerykę która powoli zaczyna wrzeć a protesty pokrzywdzonych, brutalnie tłumione, przybierają na sile.

To książka którą należy czytać nieśpiesznie, bo co chwila zmusza czytelnika do zadumy.To kolejna powieść Johna Steinbecka która mnie zachwyciła. Polecam.