Gorzki smak marzeń recenzja

„Nigdy nie można się poddawać. A każdy dzień należy traktować jak dar, na który zasługujemy.”

Z przyjemnością i ogromną ciekawością oddałam się lekturze. Tom pierwszy zostawił mnie w dużej niepewności i zawieszeniu. Tego co dostałam kompletnie się nie spodziewałam. Laura straciła sens życia, jej świat dosłownie się zawalił. Jak ma dalej żyć bez Igora? Dość niespodziewanie w jej życie wkracza Nicole, nastolatka twierdzi, że jest córką Igora. Nikt jej nie wierzy, jednak ta trudna w obyciu dziewczyna uparcie pozostaje przy swoim. Nicole bardzo chce uciec od swojej codzienności, piekła, które stworzyła jej rodzina zastępcza. Uparcie dążąc do celu naraża na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale i Laurę.

Tak trudno czasami zrozumieć i odnaleźć się w rzeczywistości, w której przyszło nam żyć… Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła kontynuacji w niczym nie ustępuje części pierwszej, jest ciekawie poprowadzona, niesie spore emocje. Ukazuje smutną, trudną codzienność naszych bohaterów. Czytanie od początku do końca było przyjemnością, czuć szczerość i realizm opowiedzianej historii. Ciekawie ukazani bohaterowie, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności, paleta ludzkich osobowości. Laurę polubiłam już w pierwszej części i to się nie zmieniło, to spokojna, serdeczna osoba. Los dotkliwie ją doświadczył, nie radzi sobie.

Jedna chwila i nasza bezpieczna codzienność sypie się jak domek z kart. Autorka porusza trudne, złożone społeczne problemy, transplantacja organów, rodziny zastępcze, molestowanie nieletnich, przemoc, zastraszanie, próby samobójcze. Obojętność, apatia, brak sensu życia, alkohol, depresja. Pisarka ukazuje jak wyrachowana i podstępna jest ta choroba. Laura poddaje się, nie dba o siebie o swoje potrzeby, stopniowo staje się jej coraz mniej. Przyjaciele próbują, jednak są bezsilni wobec jej obojętności, bólu. Nicol – dziewczyna, która zaznała w życiu wiele zła, staje się powodem dla Laury, aby wyrwać się ze szponów nałogu i choroby. Staje się dla niej jasnym promykiem w beznadziejnej codzienności. Poczucie odpowiedzialności coraz silniej daje o sobie znać. Nasze mylne postrzeganie innych.

Poruszająca, wnikliwa, bardzo życiowa, emocjonalna opowieść. Ukazuje jak bardzo nasze życie bywa kruche, zmusza do refleksji, daje do myślenia. Iskierka nadziei świeci coraz silniej. Serdecznie polecam całą serię.