Gorączka recenzja

Mary Beth Keane "Gorączka".

Z polecenia Justyny (wielkie dzięki!), po traumie z erotykami, wzięłam się ochoczo do czytania. I powiem szczerze, to były bardzo dobrze wykorzystane godziny. 

Tyfusowa Mary - kobieta, irlandka, emigruje do Ameryki, gdzie jako młoda dziewczyna zaczyna pracę. Praczka, potem kucharka. Najlepsza kucharka. Pracuje u wielu zamożnych rodzin, dostaje godziwą zapłatę, czuje się spełniona, choć nie do końca szczęśliwa - ma faceta - Alfreda, ale nie planują ślubu ani powiększania rodziny. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że w niektórych miejscach pracy, ludzie chorują. Kilka osób zmarło. Mary zostaje oskarżona o zarażanie. Tyfus. Gorączka tyfusowa. Mimo, iż sama nigdy jej nie przeszła i według medycyny jest całkowicie zdrowa. Nosicielka, ale zdrowa... Życie Mary zmienia się. Sama zostaje odizolowana, wysłana na wyspę pełną śmiertelnie chorych ludzi, między innymi suchotników. Mimo wszystko nie poddaje się w walce o sprawiedliwość i odzyskanie własnego honoru. Jak potoczy się jej dalsze życie? Czy naprawdę zaraża? Czy istnieje dla niej nadzieja?

Strasznie dobra powieść! Idealnie odwzorowana stara Ameryka. Momentami czułam, jakbym tam była. Każda kamienica, suszenie prania, stukot koni, odór odpadów leżących przy ulicach biedniejszych kamienic... wszystko to było tak bardzo prawdziwe, tak bardzo realne, że zamykając oczy, po prostu każdy szczegół widziałam. Losy Mary i Alfreda. Chwilami kibicowałam im, chwilami nie mogłam nadziwić się, że Mary jest tak naiwna i dalej jest z Alfredem. Mimo wszystko, polubiłam ich. Do Mary czułam respekt, silna kobieta, bardzo inteligentna, zdolna. Nie znając za bardzo tej historii nie byłam do końca przekonana, czy możliwe było, żeby powodowała choroby... 

Nie czułam zdziwienia podczas ostatnich rozdziałów. Można powiedzieć, że byłam przygotowana na taki koniec. Co oczywiście w żadnym stopniu mnie nie rozczarowało. Wręcz przeciwnie. Wszystko to sprawiło, że byłam pod jeszcze większym wrażeniem.

Jestem w 100% zadowolona, że zdecydowałam się przeczytać. Wciągnęło mnie od pierwszej strony. Dawkowałam sobie, nie chciałam zbyt szybko skończyć, mimo, że ciekawość była wielka! Książka stała się dla mnie czymś więcej. Dlatego na pewno kupię wersję papierową, żeby prezentowała się na półce. Każdemu z czystym sumieniem mogę polecić!