Goodbye, Rosie recenzja

Ta książka po przeczytaniu musiała swoje odczekać, nim podeszłam do pisania recenzji.

Oczywiście błyskawicznie przez nią przeszłam bo Ola ma takie lekkie pióro i wciąga nas do swojego świata, który kreuje emocjami.

Jednak nie myślcie, że była to lekka historyjka, co to to nie.
To historia pełna straty, bólu, dep*esji, śmi*rci.
Na stronie bodajże 190 myślałam, że mi serce stanie, ciśnienie wzrosło, puls przyspieszył a oczy rozszerzyły się w szoku.

Książka mimo swojej niewielkiej objętości jest naładowana potężną dawką emocji, wszystkich jakich tylko się da.

Rosie i Liam widywali się tylko w wakacje a z czasem poczuli coś do siebie.
Jednakże nim zdążyli to wyjawić, padły pewne słowa, które przekreśliły wszystko.

Powiem Wam, że Liam momentami mnie irytował ale Rosie też zachowywała się nie lepiej.
Jedno i drugie unikało się jak ognia i zamiast wyjaśnić sobie pewne rzeczy to skakali sobie do gardeł.

Nie mniej jednak jak banalnie by to nie brzmiało, takie jest życie.
Ludzie boją się rozmawiać zamiast tego trwają w swojej złości, tłumią emocje albo okazują nie te właściwe.

Powiada się, że stara miłość nie rdzewieje a czyny znaczą więcej niż słowa.
I ja się z tym zgadzam, mimo wszystkich przykrych słów czyny Liama mówiły co innego.
Wraz z czytaniem książki, z każdymi kolejnymi kartkami widzieliśmy jego przemianę i uczestniczyliśmy w jego dojrzewaniu mentalnym.

Rosie mimo młodego wieku tak wiele przeszła, że ja się dziwię, iż nie załamała się już wcześniej i bardziej.
A później ten przeklęty chłopak z jej klasy...
Myślałam, że sama mu obi*ę to i owo.
Szkoda mi było tej dziewczyny i niektóre jej decyzje rozumiałam doskonale.
Cieszę się, że miała przy sobie dziadków i dawnego przyjaciela.

Czy to dobrze, że bohaterowie są nastolatkami?
Jak dla mnie owszem!
Bo kto, jak nie oni, potrzebują ukazania tego jakie jest życie i co w nim jest ważne a także jak sobie radzić z tym, co zrzuci na nas los.
Warto prosić o pomoc, nikt nie powinien być sam.

Młodzi ludzie często zostają bez wsparcia gdyż uważa się, że tylko starsi przeszli w życiu swoje.
Nic bardziej mylnego, bagaż doświadczeń nie ma wieku