Godziny recenzja

Myślę, że trudno w pełni docenić powieść "Godziny" Michaela Cunninghama bez wcześniejszej lektury choćby jeden z książek Virginii Woolf. Ja niestety popełniłam ten błąd i mam świadomość, że moja ocena tej historii jest niepełna, pozbawiona kontekstów i głębi. Zakładam jednak, że nie jestem jedynym czytelnikiem, który sięgnął po "Godziny" po obejrzeniu filmu pod tym samym tytułem z oscarową rolą Nicole Kidman. Nie będę jednak odnosić się do ekranizacji tej książki, ale pozwolę sobie skupić się na moich wrażeniach po wysłuchaniu tej historii w świetnej (jak zawsze) interpretacji Andrzeja Ferenca.

To refleksyjna historia trzech kobiet, które łączy postać Pani Dalloway, bohaterki książki Virgniii Woolf. Pisarkę poznajemy u kresu jej życia, kiedy to zmęczona kolejnymi atakami nerwowymi, które towarzyszyły jej praktycznie od zawsze postanawia popełnić samobójstwo i wchodzi do rzeki, płynącej obok jej posiadłości z kamieniami w kieszeniach. Przed ta decyzją nie jest w stanie odwieść ją ani miłość męża, ani powszechne uznanie dla jej talentu.

Po latach jej powieści są nadal inspiracją dla wielu kobiet. Zaczytuje się w nich również Laura Brown, gospodyni domowa starająca się dobrze wypełniać rolę żony i matki. Cóż z tego, skoro dusi się w swoim małżeństwie a proza życia z dnia na dzień coraz bardziej ją przytłacza. Ucieczką od codzienności są dla niej książki, które pozwalają jej choć na chwilę uciec od sztywnego gorsetu zasad i przewidywalności.

Z kolei Clarissa Vaughan, mieszkająca we współczesnym Nowym Jorku wydawczyni, zdaje się wolna od konwenansów i żyje według własnych zasad. W głębi jednak czuje żal za dawno utraconą miłością, której nie dała szansy.

Los tych kobiet, desperacko szukających uczuciowego spełnienia, niespodziewanie zetknie je ze sobą i pozwoli zobaczyć jak wiele mają ze sobą wspólnego.

To książka o potrzebie wolności, miłości i samostanowieniu o sobie. Mnóstwo w niej wątków feministycznych, dotyczących miłości homoseksualnej i refleksji nad kondycją współczesnego świata.

I choć powieść mnie zaintrygowała, to nie będę ukrywać, że miejscami czułam się znużona czy wręcz znudzona tą historią, w której niewiele było zwrotów akcji. Niemniej to ciekawa propozycja, która zmotywowała mnie aby zapoznać się z twórczością Virginii Wolf.

Audiobook (czytał Andrzej Ferenc)