Gniew Nowych Bogów recenzja

Gniew Nowych Bogów to drugi tom cyklu Kronik Krwi i Mroku. Nie będę tutaj streszczać wydarzeń, ani przytaczać opisu z okładki, ponieważ może to być spoiler z części pierwszej, a nie chcę psuć zabawy, tym co jeszcze jej nie przeczytali. A wierzcie mi warto :) W każdym razie akcja rozpoczyna się bezpośrednio po wydarzeniach z KNB, a że tamta książka zakończyła się w takim momencie, że szczęka opada, to tutaj też od początku nie można się nudzić. Właście nie ma tu czegoś takiego jak wstęp, od razu jesteśmy rzuceni w wir wydarzeń, ale to w drugich tomach lubię :)

Autorka ma wybitny talent do zsyłania na bohaterów mnóstwa problemów i wrogów, do tego wplątuje ich w skomplikowane intrygi oraz walki, a nawet wojny. Jest tego tyle, że pierwszy raz przed czytaniem drugiego tomu, musiałam przypomnieć sobie pierwszy. Ponieważ pamiętałam zarys fabuły, ale do zrozumienia wszystkich wydarzeń potrzebne były mi szczegóły. Świadczy to jednak o talencie pisarki do wymyślania kolejnych wątków. Książkę czyta się z zapartym tchem. Nie ma chwil wytchnienia, akcja goni akcję. Podobało mi się to, że wątek romantyczny nie zdominował fabuły. Autorka nie stroni od brutalności, krwi i walki, jest to ewidentnie książka dla dorosłego odbiorcy, co mi bardzo dopowiadało. Nie lubię, gdy ktoś pisze o wojnie, a jest za słodko i za delikatnie, bądźmy szczerzy, żadna walka tak nie wygląda. W tym tomie mamy okazję lepiej poznać Drake’a. Jest to możliwe dzięki wplecionym w fabułę wspomnieniom tego bohatera. Jest to bardzo fajny zabieg, ponieważ w ciekawy sposób poznajemy historię Alaris, wydarzenia Wielkiej Wojny, no i przeszłość samego Drake’a. Dzięki temu staje się on bardzo złożoną postacią, którą można polubić, a czasami nawet mu współczuć.

Pisarka bardzo rozwinęła swój warsztat. Nie pojawia się tujuż to, co przeszkadzało mi w poprzedniej części. No może jest jeden minus, no dobra dwa:) Po pierwsze: AUTORKO, JAK MOGŁAŚ UŚMIERCIĆ BOHATERA, KTÓREGO TAK POLUBIŁAM?! Po drugie: moim zdaniem zakończenie byłoby lepsze, gdyby nie epilog. Ale widocznie, ja mam bardziej sadystyczne usposobienie niż Kasia, bo mimo wszystko ona nie chce aż tak pastwić się nad czytelnikiem :) W każdym razie ja już wypatruję trzeciego tomu. A ten koniecznie przeczytajcie!