Głosząca kres recenzja

„Głosząca kres” to ostatni tom trylogii Wojna Lotosowa, bardzo trudne i emocjonujące pożegnanie. Autor nie szczędził w swojej powieści czytelnika, nie bał się podjąć drastycznych środków, aby zyskać to, na czym mu zależało. Są chwile, o których wiedziałam, że nadejdą, a mimo to nie byłam pewna, czy byłam na nie gotowa.

Podoba mi się, jak dobrze przemyślana wydaje się ta trylogia. Ostatni tom połączył całą wiedzę z poprzednich książek do wielkiej bitwy. Uważam, że „Głosząca kres” jest udanym zakończeniem, Jay Kristoff sprawiał, że uśmiechnęłam się nawet w najciemniejszych momentach. Finał godny tytułu, z zakończeniem godnym łez, czy z radości, czy ze smutku, musisz sam się przekonać.

Główną bohaterką kniazi autorstwa Jaya Krostoffa pod tytułem „Głosząca kres” jest Yukiko to od niej wszystko się zaczęło, ale na przestrzeni kolejnych stron stałą się również historią Michi, Kaori, Hany, Yaoshiego, Kaji, Kina oraz wielu innych postaci, którym autor dał głos i możliwość opowiedzenia skrawka historii. Gildia zatruwała kraj od wielu lat i nie chcą na tym poprzestać, pojawił się nowy szogun, czy nie lepiej byłoby zrobić z niego własną marionetkę? Wydaje się, że nic ich nie jest w stanie pokonać, ale czy na pewno? Co na to Yukkiko? Czy poradzi sobie z presją? W końcu jedynie w niej i Buruu jest ostatnia nadzieja.

„Głosząca kres” to historia, opowiedziana wyjątkową prozą, która bezpośrednio atakuje czytelnika. Autor nie oszczędza nas w opisywaniu krwawych, ostrych i nieprzyjemnych scen, ale nie brakuje tutaj także radości, miłości i wielu wzruszeń. Pokazuje dwie strony medalu, najgorszą i najlepszą należącą do ludzi, daje czytelnikowi możliwość wyboru, którą z nich chce reprezentować. W wielu historiach jest tak, że piekło otwiera się na ziemi i jest bardzo niebezpieczne, ale w finale okazuje się, że wszyscy dobrzy zostali uratowani, a źli umarli. Wielu czytelników nie cieszą takie cukierkowe zakończenia, ja nie mam z tym problemu. Rebelianci walczyli z opresyjnym rządem Gildii przez długi czas i w końcu siły wydają się być wyrównane. Mamy kilku nowych wrogów, których nikt się nie spodziewał, a to dodaje fabule plus. „Głosząca kres” ukazuje ważną rzecz na temat naszej ludzkiej natury. Wyniosłam z książki krytykę człowieka, tego, jak wykorzystuje wszystko wokół siebie, jakby do niego należało, niszczy wszystko na swojej drodze, przyrodę, zanieczyszcza morza, wymierają zwierzęta. Historia przekazuje nam również to, że w naszych rękach jest siła aby to zmienić, nie dać się zdominować masom i walczyć o to, co się wierzy.