Polowanie na bestię z Majdanka recenzja

„Wojna wydobywa z ludzi zarówno to, co najlepsze, niż, i to, co najgorsze”.

Wojenne czasy, w których ludzka egzystencja zostaje wystawiona na próbę, ukazują istotną prawdę, że w każdym z nas tkwi zarówno dobro, jak i zło. Potężna dualność – zdolność do niesamowitej dobroci, ale i zdolność do przerażającego okrucieństwa. Mamy tu opowieść o wojennych brutalnościach i ich wpływie na psychikę jednostki. Przenikający język autora oddający piękno i mroczne obszary ludzkiej natury, przykuwa uwagę czytelnika, rozpalając zarówno emocje, jak i refleksję.

Wojna, jak soczewka powiększająca, wydobywa z ludzi zarówno ich szlachetne cechy, jak i tajemnicze mroki. Książka prowadzi nas przez labirynt emocji, których spektrum sięga od gniewu i dezaprobaty do współczucia i zrozumienia. Autor nie unika trudnych tematów, przedstawiając brutalność ludzkiego okrucieństwa zarówno w kontekście historycznym, jak i współczesnym. Stawia pytanie o to, co sprawia, że jednostka staje się potworem i czy taka przemoc ma swoje korzenie tylko w zewnętrznych okolicznościach, czy może również w głęboko skrywanych obszarach ludzkiej duszy.
Wpleciona w narrację historię Herminę Braunsteiner, otwiera drzwi do świata, w którym lęk i cierpienie niewinnych towarzyszą sadyzmowi i okrucieństwu jednostki. Znana również jako „Kobyła” i „Tratująca Klacz” stała się symbolem zła w realiach Majdanka, wykorzystując podbite stalowe obuwie do znęcania się nad niewinnymi ofiarami. Autor wstrząsająco opisuje te mroczne wydarzenia, ukazując, jak wojenne okoliczności mogą odkształcić duszę i moralność.

Wątek walki o prawdę i sprawiedliwość nadaje książce głęboki wymiar. Pomimo krótkiego wyroku po pierwszym procesie w Wiedniu, Herminę Braun Steiner nie uniknęła odpowiedzialności. Dzięki determinacji Szymona Wiesenthala, jej mroczna przeszłość została odkryta. Molenda ukazuje, że dążenie do sprawiedliwości może być trudne i żmudne, ale jest kluczowym elementem odsłaniania prawdy historycznej.

Jest to opowieść o ciemności, która potrafi się zakotwiczyć w duszach ludzkich w okresach wojny. Molenda, używając przepięknego języka, prowadzi nas przez wątki brutalności i dążenia do sprawiedliwości, odsłaniając jednocześnie, że nawet w najbardziej mrocznych czasach, piękno ludzkiej natury również potrafi zabłysnąć. To pozycja, która nie tylko ukazuje okrucieństwo, ale również zachęca do głębszej refleksji nad kondycją ludzkości, przypominając, że każda historia, nawet ta najtragiczniejsza, może stanowić element naszej wspólnej drogi ku zrozumieniu samych siebie.