Giovanni recenzja

„To nie kwestia wyboru, czy należysz do rodziny. To tak nie działa. Im dalej próbujesz uciec, tym mocniej zaciska się pętla na twojej szyi”.

„Złość jest dobra. Wściekłość jeszcze lepsza, ale tylko wtedy, gdy potrafisz ją kontrolować. Inaczej ona kontroluje ciebie”.

Nieciekawa przeszłość ma to do siebie, że prędzej czy później wraca, niosąc za sobą chaos i przykre wspomnienia. Emilia od lat próbuje żyć w cieniu. Zmiana nazwiska ma ją uchronić przed światem mafii, do którego nie chce należeć. Jednak nie chroni jej to przed spotkaniem z mężczyzną, który chce od niej jednego – ma znaleźć swojego brata, który musi odpowiedzieć za czyny, których dopuścił się względem bossa. Giovanni ma za zadanie odszukanie go, a Emilia to tylko środek do celu.

Jednak w tej niepozornej, a jednocześnie buntowniczej kobiecie coś jest nie tak. To właśnie ta inność sprawia, że nagle pragnie od niej czegoś więcej. A gdy Giovanni czegoś chce, zrobi wszystko, by to dostać. I nawet demony przeszłości mu w tym nie przeszkodzą..

***

„Giovanni” to już piąty tom serii Benedetti Brothers. Już wcześniejsze powieści pokazały mi, jak doskonale udaje się autorce przekazywać emocje. Warto jednak od razu zaznaczyć, że nie każdemu ta historia się spodoba, jeśli jednak pokochaliście tak jak ja poprzednie tomy, to jestem pewna, że opowieść tej dwójki również trafi do waszego serca.

Dla mnie historia Giovanniego i Emilii to jednocześnie piękna, a zarazem mroczna i dość pokręcona opowieść. Niezwykle gorące pożądanie łączy się tu z nienawiścią, a niektóre sceny będą wydawać się zbyt mocne i nie do przyjęcia. Relacje tej dwójki z pewnością nie jest normalna. Każde z nich ma swoje demony. Są z jednej strony tak różni, z drugiej niezwykle podobni. Łączy ich przede wszystkim mrok w sercu i duszy.

Tak jak w przypadku poprzednich tomów i tu dosłownie nie mogłam się oderwać, póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Historia Emilii i Giovanniego dała mi tyle emocji, że w trakcie czytania zdarzało mi się pociągać nosem, ściskać ze złości zęby, ale też ciągle czuć nadzieję, że przecież każdy musi mieć jakiś limit nieszczęść, które jest w stanie znieść, a losy tej dwójki muszą skończyć się dobrze.

Czy tak było, powiedzieć wam nie mogę. Mogę za to zapewnić, że ta mroczna, popieprzona, a zarazem tak dobra historia na długo zostaje w pamięci.

POLECAM!