Gino recenzja

„Nasz czas się skończył. Nawet nie jestem pewien, czy to był nasz czas, czy tylko sobie coś ubzdurałem jak gówniarz.”

Jennifer Parker - studentka, nieślubna córka prokuratora, którą kochający tatuś ukrywa przed światem.

Gino Esposito - po śmierci ojca zostaje capo. Boston to jego miejsce na ziemi. Mężczyzna jest gotowy zrobić dużo i poświęcić jeszcze więcej, aby osiągnąć obrany cel. Obecnie ma jeden, którym jest panna Parker. To właśnie dziewczyna jest kluczem do sukcesu.

Czy to, co spotyka Jennifer jest przypadkiem, czy perfekcyjnie uknutą intrygą?

Czy dla mężczyzny znajomość z dziewczyną jest tylko środkiem do celu?

A może lód okalający serce najmroczniejszego z mrocznych mężczyzn zacznie się kruszyć dzięki Jen?

„Gino” to kolejny mroczny mężczyzna z mafijnej serii autorstwa Marty Zbirowskiej.

Mogłabym pokusić się o stwierdzenie, że jest to kolejny romans z mafią w tle, ale tego nie zrobię.

A dlaczego?

Ponieważ ta książka to gangsterska na najwyższym poziomie, a romans jest dopełnieniem całości.

Ale od początku.

Po przeczytaniu książki w mojej głowie był taki natłok myśli, że miałam wrażenie, iż jeszcze chwila, a para pójdzie mi uszami.

Znając poprzednie części byłam w jakimś stopniu przygotowana na to, co znajdę w „Gino”. Ale to co przeczytałam wybiło ponad skalę, a z moich ust wyrwało się głośne WOW.

Co tam się działo.

Intrygi, kłamstwa, dążenie do celu po trupach i ona, miłość, która nie powinna się zdarzyć. Bo miłość to słabość i może okazać się gwoździem do trumny.

Główny bohater mimo mroku, który od niego bije jest również piekielnie gorący. Jest jak połączenie gorącej szarlotki z zimnymi lodami śmietankowymi. Po prostu rozkosz.

Co do dziewczyny to nasuwa się jedno określenie - wisienka na torcie.

Zrobiło się za słodko?

Nie dla mnie.

Autorka dała nam wyrazistych bohaterów o twardych charakterach, ludzi nie znających czegoś tak przyziemnego jak miłość okazywana drugiemu człowiekowi.

A wiadomo co może wyjść z takiego połączenia. Albo czarna dziura pochłaniająca i niszcząca wszystko, co spotka na swojej drodze, albo powstanie supernowa i oślepi nas milionem gwiazd.

Gino zdecydowanie wybił się na prowadzenie, bijąc o głowę swoich poprzedników. A to świadczy o tym, że autorka nie spoczęła na laurach, tylko udowodniła, że jej warsztat jest na wysokim poziomie. Wiem z mojego czytelniczego doświadczenia, że nie zawsze autor pisząc kolejną część podnosi sobie poprzeczkę. Marcie Zbirowskiej w pełni się to udało. Napisała książkę pełną emocji, która pochłania czytelnika w całości. A na koniec z jego ust wyrwie się głośne - Ja chcę jeszcze raz.

Zdradzę Wam w sekrecie, że tak pokochałam pana Esposito, że z wielką przyjemnością jeszcze jedną noc spędzę w jego towarzystwie.

Zapewne chcecie wiedzieć, czy polecam książkę „Gino” Marty Zbirowskiej?

Oczywiście, że polecam i czekam na kolejnego mrocznego mężczyznę.