Żyć znaczy umrzeć recenzja

Można mnie określić mianem wielkiej fanki Metallici i dlatego zdecydowałam się zapoznać z tą pozycją. Obecnie Metallica to znany zespół i wytrawni muzycy - ale nie zawsze tak było. Gdy byłam nastolatką (w latach 90.) potrafiłam całymi dniami słuchać ich utworów. Zastanawiałam się wtedy co powoduje, że ich muzyka jest tak wyjątkowa. Jednak nie było wtedy zwartej publikacji, która pomogłaby mi w odkryć gdzie leży ten nieznany element, dzięki któremu ich utwory są tak hipnotyzujące...

I wreszcie niedawno natknęłam się na powyższą pozycję. Z ogromnym zaciekawieniem zatopiłam się w lekturze. Jednak czy odnalazłam odpowiedź na nurtujące mnie przez tak wiele lat pytanie? Otóż dowiedziałam się z niej, że znaczną część swojej wiedzy o muzyce członkowie zespołu posiedli w kluczowym okresie tworzenia muzyki - w latach 1983-86 - gdy stali się prekursorami nowego stylu muzyki metalowej - thrash metalu. Ich utwory trafiły "na salony" wprost z garażu i to dzięki ich basiście - Cliffowi Burtonowi. I to właśnie o nim jest ta książka.

Główny bohater tej pozycji urodzony w San Francisco w 1962 roku. To on podniósł zespół na nowe poziomy muzyczne. Na ich trzech albumach: "Kill 'Em All" (1983), "Ride the Lightning" (1985) i niekwestionowanym arcydziele zespołu - "Master of Puppets" (1986) - można usłyszeć inspirującą grę Burtona, będącą unikalną mieszanką stylów. Traktował bas jako wiodący instrument, prezentował skomplikowane solówki na żywo. Życie Cliffa było bardzo krótkie. Zmarł nagle w wieku zaledwie 24 lat. Okoliczności jego śmierci nie są do końca jasne i wokalista zespołu - James Hetfield nie wierzy w podane do publicznej wiadomości informacje. Po jego śmierci Metallica nagrała dużo dobrze sprzedających się płyt, ale sami przyznają, że to on pchnął ich w początkowych latach w tym kierunku...

Muszę przyznać, że ta książka to radość dla wszystkich miłośników muzyki. Jego geniusz muzyczny jest tu dobrze udokumentowany. Autor odsłania w sposób rzetelny jego charakter, wychowanie, zaangażowanie i niekwestionowaną muzykalność. Przedstawił mi Cliffa, który podchodził do wszystkiego z ogromną charyzmą i zawsze robił to co chciał. Dowiedziałam się również o jego roli i wpływie na muzykę Metallici. Nie ulega wątpliwości, że jego solowe partie niezwykle wzbogaciły brzmienie tegoż zespołu. McIver jasno nakreślił jego wyjątkową postawę i ogólną filozofię życiową. Uwidocznił to poprzez umieszczenie w książce szczerych wywiadów z jego bliskimi, z kolegami z zespołu, producentami nagrań i przyjaciółmi. Dzięki tej pozycji lepiej także poznałam w jaki sposób Cliff przyczynił się do zmiany życia osobistego i zawodowego innych znanych muzyków.

Podsumowując książka ukazuje Cliffa Burtona jako inspirację, natchnienie i geniusza muzycznego, który do tej pory jest niedoścignionym wzorem dla rzeszy basistów gitarowych w świecie metalu i poza nim. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś trafię na książkę autorstwa Joela McIvera. Polecam.