Siedem sióstr recenzja

Ostatnio oglądałam film "Siedem sióstr", niebawem w moje ręce trafiła książka o takim samym tytule. Łasa na inny punkt widzenia historii, otworzyłam książkę i to nie była to sama opowieść. Ale nie zmienia to faktu, że jest genialna.

Dawno, dawno temu Pan Pa Salt adoptował sześcioro niemowląt, wszystkie były płci żeńskiej. Siódmej "siostry" nigdy nie udało mu się znaleźć. Tajemniczości dodaje fakt, że wszystkie mają imiona po mitycznych Plejadach. Wszystkie córki miały szczęśliwe dzieciństwo, można powiedzieć, że udane życie osobiste. Jednak ich ojciec umiera, zostawiając im po sobie listy i interesującą rzeźbę w ogrodzie. W napisanych tekstach Pa Salt odkrywa przed swoimi córkami, prawdę o ich pochodzeniu. Nie jest ona przekazana wprost, przed każdą kobietą czeka wyprawa do przeszłości.

Pierwszą i najstarszą siostrą jest Maja. W liście od ojca dostaje wskazówki, by swoje poszukiwania rozpocząć w Brazylii. W tym imperium kawy odkrywa historię romansu między damą z wyższych stref, a zdolnym rzeźbiarzem...

"Siedem sióstr" wciągnęło mnie od pierwszej strony. Książka jest podzielona na części z punktu widzenia Mai i Izabelli. To snuje przed nami dwa tory opowieści- przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Obie kobiety spotykają na swojej drodze problemy, aktualne na swoje miejsce pochodzenia czy okresu życia.

To co bardzo podobało mi się w tej historii to Brazylia, zwłaszcza, że wiem bardzo mało o tym państwie. Autorka bardzo barwnie i interesująco przedstawia nam architekturę, styl życia czy historię tego kraju. Dodatkowo Lucinda Riley sprawnie wplata w swoją opowieść, astrologię czy mity.

Maja jest konsekwentną bohaterką. Jej przemiana nie następuje za sprawą pstryknięcia palcami. Jest to bardzo powolny, etapowy proces. Nawet na końcu książki nie mamy przed sobą przemienionej do cna kobiety. Jest to dla mnie takie prawdziwe, życiowe. Nikt nie zmienia się od tak.

Fabuła toczy się swoim torem, nic nie jest narzucane tu na siłę, ani przyśpieszane czy rozwlekane na siłę.

"Siedem sióstr" czyta się po prostu z zapartym tchem. Bardzo się cieszę, że trafiła w moje ręce i na pewno sięgnę po kolejne tomy tej rodzinnej sagi.